ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ---της Μαρίας Ηλιοπούλου

Ο πολιτισμός και όλες οι σχετικές με αυτόν δράσεις κατά κανόνα θεωρούνται δευτερεύουσες και περιφερειακές από την πλειονότητα των αυτοδιοικητικών αρχών της χώρας. Δείγμα και αυτό μιας υπαναπτυγμένης και χωρίς αυτοσεβασμό χώρας με δημοτικούς άρχοντες χωρίς ορίζοντα και προοπτική. Από τον κανόνα φυσικά δεν εξαιρείται ο δικός μας δήμος και η απερχόμενη δημοτική αρχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αδρανοποίηση και η υποβάθμιση μέχρι διάλυσης της ΔΗΚΕΠΑ.

Και όμως ο πολιτισμός δεν είναι ένα ζήτημα πολυτελείας που απευθύνεται σε ειδικούς, σε μια κατηγορία ελίτ των πολιτών. Παντού στον αναπτυγμένο κόσμο, και ιδίως στον ευρωπαϊκό χώρο, οι δημοτικές αρχές αξιοποιούν στο έπακρο το πολιτιστικό κεφάλαιο που διαθέτουν, είτε σε ιστορικό και αρχαιολογικό υλικό  είτε σε έμψυχο δημιουργικό δυναμικό.

Η δημιουργία και συντήρηση πολιτιστικών υποδομών, η οργάνωση πολιτιστικών γεγονότων όπως θεατρικών, κινηματογραφικών ή μουσικών φεστιβάλ και εκθέσεων ζωγραφικής ή ο συνδυασμός τους σε πολυχώρους, πολιτιστικά κέντρα, ή ανοιχτούς δημόσιους χώρους, στο πλαίσιο του δήμου, δημιουργούν και αλυσιδωτά διευρύνουν έναν κύκλο εργασιών και προσφέρουν ευκαιρίες απασχόλησης και εισοδήματος για τους δημότες.  Ταυτόχρονα μπορούν να καταστήσουν έναν δήμο πόλο έλξης με αυξημένη επισκεψιμότητα για τον εγχώριο και αλλοδαπό τουρισμό. Το τελευταίο είναι απολύτως εφικτό για έναν δήμο όπως το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα που βρίσκονται δίπλα στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.  Από την οικονομική λοιπόν και μόνο οπτική ο πολιτισμός αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντική προστιθέμενη αξία.

Είναι περιττό να τονίσουμε το παιδευτικό με την γενικότερη έννοια και αισθητικό όφελος για τους πολίτες, και ιδίως για τις νεαρότερες ηλικίες, σε μια τέτοια περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Το δέσιμο με τον τόπο τους και την διεύρυνση της οπτικής και των οριζόντων τους. Η αξιοποίηση μάλιστα σχετικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων για πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ ευρωπαϊκών δήμων μπορούν να διευρύνουν ακόμα περισσότερο αυτό το πολιτιστικό πλαίσιο και να αυξήσουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον των δημοτών για τις πολιτιστικές υποθέσεις και τα δρώμενα.

Και δόξα τον θεό, ο δικός μας δήμος διαθέτει άφθονο έμψυχο και άψυχο πολιτιστικό κεφάλαιο προς αξιοποίηση. Αρκεί να υπάρξει η δημοτική αρχή που θα έχει την πολιτική βούληση, τον ορίζοντα και την οπτική για τέτοιες προτεραιότητες.

Και σκέφτομαι, για παράδειγμα, την περίπτωση του μεγάλου και διεθνούς φήμης σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου, που είχε την ατυχία να βρει τον θάνατο στον τόπο μας. Αντί για ένα τυπικό και συνηθισμένο μνημόσυνο, θα μπορούσε η δημοτική αρχή να θεσμοθετήσει και να προβάλει ένα φεστιβάλ κινηματογράφου στο όνομά του και γιατί όχι να μην επιχειρήσει την αδελφοποίηση του δήμου μας με την γαλλική πόλη των Καννών για συνεργασία σε μια τέτοια δραστηριότητα. Δεν θα ήταν ένα σημαντικό    και με ευρύτερη απήχηση γεγονός, πολλαπλά ωφέλιμο για τον δήμο μας; Φαντασία χρειάζεται, πολιτική βούληση και πρωτοβουλίες. Όχι απλώς διεκπεραίωση.