σύμπραξη

σύμπραξη

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Λ.Ρακιντζής: «Πλυντήριο» πειθαρχικών αποφάσεων στο Δημόσιο

«Άλλος εκπαιδευτικός, δάσκαλος... πορνογραφίας, είχε τοποθετήσει κάμερες στη σχολική αίθουσα απαθανατίζοντας τα απόκρυφα σημεία παιδιών: 6 μήνες παύση καθηκόντων, πιθανή η επιστροφή του στην τάξη.» 

Αυτό  που καταλαβαίνω είναι ότι χρειάζονται μεταρρυθμίσεις άμεσα και παιδεία για το μέλλον.
Συμβαίνει, στα συγκεκριμένα παραδείγματα που χρησιμοποιεί το άρθρο οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται να μην απαιτούν καν πρόσημο. Ο άρρωστος δάσκαλος δεν πέφτει στα μαλακά από αριστερούς ή από δεξιούς «κριτές».
Οι διακινητές ναρκωτικών, δεν κρίθηκαν από αριστερούς ή δεξιούς.
Γενικά θα έλεγα, και τώρα πια μπορούμε να το φωνάζουμε, τα αντικοινωνικά στοιχεία του δημοσίου που μας περιβάλλουν και βρίσκουν συμπαράσταση από συναδέλφους, πολιτικούς ή συνδικαλιστές, δεν έχουν πρόσημο. Είναι και δεξιοί και αριστεροί. 

Γι όλα φταίει η κλίμακα. Είναι μιας διάστασης, της λείπει ο όγκος, άρα τα καθίκια, τα λαμόγια, οι ανώμαλοι, οι ψεύτες, οι λαϊκιστές, όλα τα κακά της μοίρας μας, πάνω της θα συνωθούνται. Από τα αριστερά προς τα δεξιά.
Και εδώ θέλουμε την τελική μεταρρύθμιση.
Να τους βλέπουμε πια όχι μόνο αριστερά-δεξιά, αλλά και πάνω-κάτω, και μπροστά-πίσω.
Μόλις το καταφέρουμε, θα έχουμε τον χρόνο να αντιμετωπίσουμε τους αντιπάλους του μέλλοντος μας.

Από το http://tvxs.gr/
 
Μοιραία λάθη γιατρών, χειροδικίες, οικονομικές ατασθαλίες, ανάρμοστες συμπεριφορές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε βάρος ανηλίκων, διακίνηση ναρκωτικών: κρούσματα της καθημερινής πραγματικότητας τα οποία εκ του αποτελέσματος αντιμετωπίζονται ελαφρά τη καρδία στο Δημόσιο. Λάδι στη φωτιά της ατιμωρησίας ρίχνει η υποβάθμιση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.

Το tvxs.gr περιηγήθηκε στα αρχεία υποθέσεων οι οποίες έχουν απασχολήσει το Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα καθηγητή σε γυμνάσιο των βορείων προαστίων ο οποίος παρενόχλησε σεξουαλικά μαθήτρια: 3 μήνες οικονομικό πρόστιμο - συνεχίζει να διδάσκει. Άλλος εκπαιδευτικός, δάσκαλος... πορνογραφίας, είχε τοποθετήσει κάμερες στη σχολική αίθουσα απαθανατίζοντας τα απόκρυφα σημεία παιδιών: 6 μήνες παύση καθηκόντων, πιθανή η επιστροφή του στην τάξη.

Σωφρονιστικοί υπάλληλοι οι οποίοι χειροδίκησαν σε βάρος ανηλίκων, εφοριακοί οι οποίοι ουδέποτε υπέβαλαν φορολογική δήλωση, άλλοι που επέδειξαν ανάρμοστη συμπεριφορά σε πολίτες, δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι εντοπίστηκαν να διακινούν ναρκωτικά. Όλοι τους, παραδείγματα υπαλλήλων οι οποίοι διαπιστωμένα τέλεσαν αδίκημα και στη συνέχεια έπεσαν στα «μαλακά».

Καταλυτικός προς την κατεύθυνση της επιβολής κυρώσεων όπου διαπιστώνεται αδίκημα ήταν μέχρι πρότινος ο ρόλος του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, στη θέση του οποίου βρίσκεται ο κ. Λέανδρος Ρακιντζής. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση γιατρού του ΕΣΥ από τους χειρισμούς του οποίου έχασε τη ζωή του ασθενής. Σύμφωνα με συνεργάτες του κ. Ρακιντζή, αν δεν είχε προσφύγει στο ΣτΕ ο Γενικός Επιθεωρητής, τότε ο συγκεκριμένος γιατρός σήμερα θα συνέχιζε να εργάζεται σε ένα από τα δημόσια νοσοκομεία.

Το δικαίωμα της ένστασης έχει χαθεί για το θεσμό βάσει του νέου νομικού πλαισίου το οποίο θεσμοθετήθηκε το Μάρτιο του 2012. «Ως εκ τούτου, τα πειθαρχικά συμβούλια εκδίδουν όποιες αποφάσεις επιθυμούν, γνωρίζοντας ότι δεν τους ασκείται πλέον κανένας έλεγχος. Σήμερα, δεν γνωρίζω καν τι είδους αποφάσεις λαμβάνονται, διότι με τους νέους κανόνες τα συμβούλια δεν είναι υποχρεωμένα να μου τις κοινοποιούν. Ωστόσο, ακούω και γνωρίζω ότι είναι σε εξέλιξη ένα ‘πλυντήριο’ πειθαρχικών αποφάσεων», τονίζει στο tvxs.gr ο κ. Ρακιντζής.

Ο ρόλος του Γενικού Επιθεωρητή υποβαθμίστηκε διότι εκτιμήθηκε πως θα ήταν επαρκής η θεσμοθέτηση μίας διαφορετικής σύνθεσης των πρωτοβάθμιων πειθαρχικών συμβουλίων, ύστερα από την προσθήκη δικαστών. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Ρακιντζή, «τα συμβούλια ακόμη και σήμερα, παρ’ όλη την αλλαγή του νόμου, συνεχίζουν να συνεδριάζουν με 3 υπαλλήλους και 2 συνδικαλιστές».

Συνεργάτες του Γενικού Επιθεωρητή εξηγούν ότι κατά κανόνα τις αποφάσεις διέπει η λογική της συναδελφικής αλληλεγγύης, με αποτέλεσμα να εκτυλίσσονται τραγελαφικά περιστατικά στη δημόσια διοίκηση:

«Ένας καθηγητής διατηρούσε σχέση με μικρή μαθήτρια. Εντοπίστηκε και μετακινήθηκε σε άλλο σχολείο, απ’ όπου μας τηλεφωνούν και μας λένε: ‘Εμείς τι θα τον κάνουμε τώρα εδώ; Κινείστε κάποια διαδικασία, βοηθήστε μας’. (...) Σε άλλο δημόσιο φορέα υπηρετεί ένας άνθρωπος ο οποίος κατά γενική ομολογία δεν έχει σώας τας φρένας. Πηγαίνει κάθε μέρα στο γραφείο, κάθεται μερικές ώρες σε μια γωνία και φεύγει. Δεν του μιλάει κανείς. Τον φοβούνται και λίγο. Κανείς δεν κάνει καταγγελία».

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Το αποκαλυπτικό παράδειγμα του Γιώργου Ιωακειμίδη.

 «Είναι βέβαιο, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών μας αρχόντων είναι για τα μπάζα και είναι βέβαιο επίσης ότι δεν θα χρειαστεί χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα το '14 για την συγκομιδή τους.»
Έτσι τέλειωνε η αμέσως προηγούμενη ανάρτηση η οποία αναφερόταν στις συντεχνιακές μεθόδους της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημάρχων, να συνεχίσουν το πανηγύρι ανεξέλεγκτων έως ύποπτων εξόδων όπως είχαν συνηθίσει χρόνια τώρα. Πράγματι οι περικοπές που τους γίνονται από την κρατική χρηματοδότηση αλλά και από τις ίδιες εισπράξεις είναι τεράστιες, μέσα εκεί όμως προσπαθούν να αποκρύψουν και την δική τους, είτε ανικανότητα, είτε σπατάλη.
Φταίει η πολιτεία, για να έρθουμε στα δικά μας, για την μη πληρωμή των εργαζομένων στην ΔΗΚΕΠΑ, και ενδεχομένως και στον δήμο σε λίγο. Αυτό ισχυρίζεται ο δήμαρχος μας. Λέει αλήθεια;

Ας δούμε τι συμβαίνει στον γειτονικό μας δήμο Νικαίας-Ρέντη, του οποίου ο δήμαρχος, ο Γιώργος Ιωακειμίδης, περιλαμβάνεται στις εξαιρέσεις, στην συντριπτική μειοψηφία δημάρχων που στο οπτικό τους πεδίο είναι ο δήμος και οι δημότες τους και τίποτα άλλο.
Πιο κάτω αναδημοσιεύω τα στοιχεία από τα αποτελέσματα χρήσης και τον ισολογισμό όπως δημοσιεύονται σήμερα, και όπως παρουσιάστηκαν στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Νίκαιας-Ρέντη.
Κάθε διαφορά με τα δικά μας, είναι …πραγματική.
Κάθε δικαιολογία είναι …φανταστική.

Γιατί ο Γιώργος Ιωακειμίδης αποδεικνύει ότι στο μοναδικό πολιτικό πεδίο στο οποίο δέχεται να είναι μειοψηφία, είναι το πεδίο της έντιμης και ορθολογικής οικονομικής διαχείρισης.

Από 17 εκατομμύρια ( !) που ήταν το 2010 ,το έλλειμμα του Δήμου Νικαίας , πέρυσι , το 2011 , πρώτο χρόνο της θητείας της Δημοτικής Αρχής Ιωακειμίδη , περιορίστηκε στα …5 εκατομμύρια ευρώ . Τα αδιαμφισβήτητα αυτά στοιχεία που απεικονίστηκαν στον ισολογισμό και τα αποτελέσματα χρήσης του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη για το έτος 2011, που εγκρίθηκαν από το Δημοτικό Συμβούλιο, εν μέσω μάλιστα της οικονομικής κρίσης και με μειωμένες , άνω του 50% των κρατικών επιχορηγήσεων προς την Αυτοδιοίκηση , αποδεικνύουν τα εντυπωσιακά αποτελέσματα που έχουν οι καρποφόρες προσπάθειες του κ. Ιωακειμίδη , ώστε να καταστεί και πάλι ισχυρός ο Δήμος Νικαίας .
 Ιδιαίτερη , σημαντική συμβολή σ΄αυτό έχει , ο αντιδήμαρχος Οικονομικών , κ. Τούντας . 
Καθοριστική ωστόσο είναι και των άλλων στελεχών της Δημοτικής Αρχής ( Αντιδημάρχων , Προέδρων ΝΠΔΔ , εντεταλμένων κ.α) που δίνουν σ΄όλους τους τομείς ευθύνης τους πραγματικές « μάχες» για εξοικονόμηση πόρων χωρίς αυτό να έχει συνέπειες στο έργο και τις υπηρεσίες που προσφέρει ο Δήμος , στους δημότες του .Και αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα , τα έχουν καταφέρει , αφού για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο Δήμος Νικαίας, έχει να επιδείξει ένα τόσο πλούσιο  έργο .
Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα ότι καμία παράταξη δεν αμφισβήτησε τα στοιχεία του ισολογισμού και δεν τα καταψήφισε . Για « πολιτικούς λόγους» μόνο δήλωσαν « παρών» οι παρατάξεις «Λαϊκή Συσπείρωση», «Όμορφη Πόλη» και «Κόντρα στο Ρεύμα» ενώ το ψήφισαν οι παρατάξεις των κκ Λογοθέτη και Μαρωνίτη.

                    Τούντας

    Κατά την εισήγηση του ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών Άκης Τούντας αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη διαφορά μεταξύ των εισπράξεων, οι οποίες ανήλθαν στα 64 περίπου εκατ. ευρώ και των πληρωμών, οι οποίες έφτασαν τα 63,2 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας ότι στο τέλος της χρήσεως παρουσιάζεται ένα ταμειακό υπόλοιπο της τάξεως των 660.000 ευρώ, το οποίο «μεταφέρεται» στο 2012.
    Υπογράμμισε επίσης ότι τα έσοδα του Δήμου ήταν σαφώς μειωμένα σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, τόσο στο κομμάτι των κρατικών χρηματοδοτήσεων, οι οποίες παρουσίασαν μείωση κατά 6 περίπου εκατ. ευρώ, όσο και στο κομμάτι των ανταποδοτικών τελών, τα οποία είναι μειωμένα κατά 1 εκατ. ευρώ, ενώ όσον αφορά τα έξοδα, τόνισε ότι υπήρξε μια σημαντική μείωση της τάξεως των 30 περίπου εκατ. ευρώ.

                            Από 17 …5

    «Σε επίπεδο ισολογισμού τα έξοδα μας σε σχέση με πέρσι είναι μειωμένα, παράλληλα τα έσοδα είναι μειωμένα και αν δούμε λίγο την κατανομή των μεγεθών στο κομμάτι του ισολογισμού προκύπτει ότι παρουσιάζεται στο τέλος της χρήσεως ένα έλλειμμα το οποίο είναι της τάξεως των 5.108.000 ευρώ» είπε, υπενθυμίζοντας ότι την προηγούμενη χρονιά το έλλειμμα ανερχόταν στα 17 εκατ. ευρώ περίπου.
       «Εκτιμούμε – συνέχισε- ότι έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα και δεδομένου ότι ο Δήμος λειτουργεί πλέον με έναν τρόπο διαχείρισης ορθολογικής, τον επόμενο χρόνο θα υπάρχει μια δυνατότητα, με λελογισμένη διαχείριση, να υπάρχει μια ακόμα μεγαλύτερη μείωση του ελλείμματος».

         Πλήρωσε και 7 εκατομμύρια για τόκους
    Περνώντας στην κατανομή των εξόδων, ο κ. Τούντας παρατήρησε ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες του Δήμου, δηλαδή η μισθοδοσία και οι παρεχόμενες προς τους πολίτες υπηρεσίες, λειτούργησαν φέτος με μείωση του ποσού κατά 3 εκατ. ευρώ περίπου,.
    Επίσης πληρώθηκαν  μέσα στη χρονιά που πέρασε 7 εκατ. ευρώ περίπου για τόκους και χρεολύσια, εκ των οποίων τα 4 εκατ. ευρώ ήταν κεφάλαιο. Πρόκειται για δάνεια που είχαν συναφθεί από τις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές και τα οποία είναι αυτά μαζί με τα χρέη , που οδήγησαν το Δήμο , ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία .
      Σύμφωνα με τον κ. Τούντα , οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δήμου ανέρχονται πλέον σε 31 εκατ. ευρώ και οι βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις σε 20 εκατ. ευρώ, ενώ επισήμανε τη μεγάλη μείωση που υπάρχει στις απαιτήσεις από τρίτους, η οποία είναι της τάξεως του 4,66%, κάτι που σημαίνει ότι σε σχέση με πέρσι υπάρχει μια μεταβολή της τάξεως των 8 εκατ. ευρώ.
    «Ο ισολογισμός αυτός δείχνει μια εικόνα, η οποία συνθέτει μια λογική διαχείρισης λελογισμένη και με μια λογική ότι ο Δήμος μπορεί αυτή τη στιγμή να λειτουργεί με τα μέσα που διαθέτει και μειωμένη χρηματοδότηση, έχοντας όμως ως γνώμονα το πώς οι υπηρεσίες θα λειτουργήσουν με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο και αυξάνοντας μόνο τις δαπάνες εκεί που χρειάζεται για να υπάρχει εξυπηρέτηση των πολιτών» κατέληξε.

     Ο Μπενετάτος (!)

    Στη γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας και της τοπικής αυτοδιοίκησης αναφέρθηκε στην τοποθέτηση του ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Στέλιος Μπενετάτος, λέγοντας ότι η οικονομική δυσκολία του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη, όπως φαίνεται και από τον ισολογισμό, είναι η ίδια με την οικονομική δυσκολία της τοπικής αυτοδιοίκησης σε ολόκληρη τη χώρα.
    «Ακόμα και Δήμοι που είχαν την ιδιαίτερη τύχη, να το πω έτσι, να έχουν βιομηχανίες, βιοτεχνίες κλπ, όπως ο Ρέντης, ακόμα και αυτοί οι Δήμοι που το 90% των δημοτικών τους τελών δεν ήταν από τους απλούς κατοίκους και εργαζόμενους αλλά από βιοτεχνίες και βιομηχανίες, βρίσκονται αυτοί τη στιγμή σε πρόβλημα» υποστήριξε και κατηγόρησε τα συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης για συμβιβασμένες υποχωρήσεις, χωρίς καμία αντίδραση.

   Κίτσος: 55 εκατ. ευρώ η ακίνητη περιουσία

    Στις αποκλίσεις μεταξύ ενταλθέντων και εισπραχθέντων στάθηκε ο Δημοτικός Σύμβουλος της μείζονος μειοψηφίας Βαγγέλης Κίτσος, καλώντας τη διοίκηση του Δήμου να δώσει ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό το κομμάτι.
      «Πρέπει να εισπράξουμε και το τελευταίο ευρώ» είπε χαρακτηριστικά και αναφέρθηκε στην ακίνητη περιουσία του Δήμου, ύψους 55 εκατ. ευρώ, επισημαίνοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός πλήρους φακέλου για κάθε ακίνητο ξεχωριστά.

             Αλιμπέρτης : Ψηφίζω

    Την πρόθεση του να ψηφίσει τον ισολογισμό εξέφρασε το στέλεχος της ίδιας παράταξης Ιορδάνης Αλιμπέρτης, σημειώνοντας ότι παρά τις όποιες επιφυλάξεις διατηρεί και παρά το γεγονός ότι δεν είχε ψηφίσει τον προϋπολογισμό, είναι σίγουρος ότι όλα έγιναν με πλήρη διαφάνεια.    

        Ιωακειμίδης

       Στη δύσκολη οικονομική κατάσταση για το σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης αναφέρθηκε ο Δήμαρχος Γιώργος Ιωακειμίδης, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι οι ΚΑΠ έχουν υποστεί από τις αρχές του χρόνου δύο μειώσεις της τάξεως του 15%, κάτι που καθιστά δύσκολη τη λειτουργία ακόμα και ενός εύρωστου οικονομικά Δήμου.
       «Μ’ αυτές τις συνθήκες θα πρέπει εμείς να πληρώσουμε υπαλλήλους, να πληρώσουμε τα τρέχοντα έξοδα μας, τα χρέη μας και να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες μιας κοινωνίας που κάθε μέρα είναι και φτωχότερη, που κάθε μέρα έχει και περισσότερες ανάγκες» είπε και έκανε λόγο για μια ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η τοπική αυτοδιοίκηση από την κεντρική εξουσία, με σκοπό να την καταστήσει εξίσου αφερέγγυα με αυτήν και να την εξαφανίσει από το χάρτη.
       «Έχει υπάρξει μια απόφαση να «τελειώσουμε» με την αυτοδιοίκηση σ’ όλα τα επίπεδα. Και το δυστύχημα βέβαια σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι τα όργανα μας αρνούνται να το δουν» συνέχισε και μίλησε για τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη γενική συνέλευση της ΠΕΔΑ, επισημαίνοντας ότι πρόταση του ήταν να μην επιτρέψει η τοπική αυτοδιοίκηση να γίνουν εκλογές.
       Απαντώντας τέλος σε κάποιες από τις παρατηρήσεις που έγιναν, ο Δήμαρχος τόνισε όσον αφορά την ακίνητη περιουσία του Δήμου, ότι ήδη έχει δημιουργηθεί γραφείο το οποίο φτιάχνει φακέλους για κάθε ακίνητο ξεχωριστά, σημειώνοντας ότι πρόκειται για μια «τρελή κατάσταση», αφού ανακαλύπτονται συνεχώς ακίνητα που κανείς δεν ήξερε ότι υπάρχουν. «Ελπίζω κάποια στιγμή να έχουμε όλη την εικόνα» ανέφερε κλείνοντας.
 

Τα στοιχεία από την δημοσίευση του http://newsta.gr/dimos

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

ΠΑΡΤΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Ένα εξωφρενικό δημοσίευμα στο "φίμωτρο", μας έχει αφήσει άφωνους.
Είπαμε, που θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Ανδρέας, αλλά όχι και έτσι.
Πρόκειται για την αφαίρεση της τελειωμένης και κερδισμένης ουσιαστικά δικαστικής διαμάχης του δήμου με την ΕΥΔΑΠ από την νομική υπηρεσία του Δήμου η οποία το χειρίστηκε, και η ανάθεση της σε μεγαλοδικηγορικό γραφείο με εξωφρενική αμοιβή όπως θα διαβάσετε.
Εκείνο που μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στο ρεπορτάζ 
είναι  η πρόθεση του δημάρχου να αναθέσει την υπόθεση σε δικηγορικό γραφείο η οποία πέρασε από την οικονομική επιτροπή του δήμου, στην οποία μετέχουν και μέλη της αντιπολίτευσης. Τόσες μέρες όμως τίποτα δεν έχει ακουστεί και έρχεται τώρα το δημοσίευμα να μας ανοίξει τα μάτια.
Εξηγήσεις οφείλονται από πολλές μεριές νομίζουμε.
Το θέμα θα έρθει φυσικά στο δημοτικό συμβούλιο από το οποίο προφανώς δεν περνά η απόφαση. Καλό είναι όμως μέχρι τότε να έχουν λυθεί οι απορίες.

κλικ στο θέμα πιο κάτω για να διαβάσετε το άρθρο


ΠΑΡΤΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ


Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Η παράσταση που δεν είδα ---της Ελένης Κεχαγιόγλου*

11/10/2012
Εξωτερικό, νύχτα
Γκάζι, Αθήνα
ΣΚΗΝΗ 1
Στην Ιερά Οδό η κυκλοφορία έχει διακοπεί. Κόκκινη κορδέλα. Περιπολικό, κάθετα στο δρόμο. ΜΑΤ. Στο βάθος, φευγαλέα, ένα μαυροντυμένο τσούρμο μαζεμένο. Ξεχωρίζει η ελληνική σημαία.
ΣΚΗΝΗ 2
Παρκάρουμε, με τον Γιώργο και την Αθηνά. Στο βάθος, μια ομάδα μαυροντυμένοι ξυρισμένοι κατευθύνονται προς το μέρος μας, κοιταζόμαστε. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο, ένας πέφτει επάνω μου. Αποφεύγω να τον κοιτάξω.
ΣΚΗΝΗ 3
«Δεν μπορείτε να περάσετε. Η παράσταση δεν θα γίνει».
«Μα πώς το ξέρετε; Η Χρυσή Αυγή είναι εκεί. Σε εμάς συγκεκριμένα δεν επιτρέπετε να περάσουμε;»
Ένα χέρι με τραβάει. Μου δείχνει με το βλέμμα πίσω μας «τα παιδιά». «Μη λες “Χρυσή Αυγή”», λέει.
«Από εδώ δεν γίνεται να περάσετε, αν επιμένετε, πάτε από τα στενά».
ΣΚΗΝΗ 4
Περπατάμε στο στενό, κοιτώντας γύρω μας, ανήσυχοι. Συναντάμε κι άλλους «δικούς μας». Συνειδητοποιώ ότι πρώτη φορά τόσο έντονα νιώθω αυτό το «εμείς» και «αυτοί». Ή «εμείς» ή «αυτοί». Σε μια πόλη πολιορκημένη. Από αυτούς.
ΣΚΗΝΗ 5
Στη Λαΐδα προβάλλονται ταινίες του φετινού Φεστιβάλ Δράμας. Αλλά όλα τα βλέμματα είναι καρφωμένα προς το Χυτήριο. Δεκάδες αστυνομικοί, ματατζήδες, της ομάδας Δίας. Κλούβες στο δρόμο. Φρουρούν το θέατρο, στερώντας του τη δυνατότητα να λειτουργήσει. Και κρατούν σε απόσταση «εμάς» από «αυτούς». Παπάδες, κυρίες με μαντήλια, ξυρισμένα κεφάλια, κραυγές υστερικές. Το μυαλό μου δεν μπορεί να πιστέψει πως όλοι αυτοί δεν είναι ηθοποιοί, πως δεν παρακολουθώ ταινία. Πως ό,τι συμβαίνει συμβαίνει πράγματι.
ΣΚΗΝΗ 6
«Εσύ θες να πας να δεις το έργο; Τον Χριστό μας από τους πισωκώληδες τους Αλβανούς; Εσύ; Έχει έρθει η οργή του Θεού. Μας χτύπησε η οργή του Θεού για σας, τους προδότες, τον Χριστό μου. Γιατί αν είχαμε την εύνοια του Θεού, κανέναν δε θα είχαμε ανάγκη. Η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα, την εύνοια του Θεού δεν έχει. Ζώα, ζώα — ε, ζώα. Σαν τα ζώα, ρε, να πηδιέστε».
Είναι περίπου 45 χρονών, μαυροφορεμένος, πλησιάζει απειλητικά μια γυναίκα: «Κι εσύ θες να δεις το αμαρτωλό έργο; Ζώο. Ζώο, μωρή. Ζώο!»
ΣΚΗΝΗ 7
«Για την παράσταση ήρθατε;»
«Ναι».
«Δεν ξέρουμε τώρα και σε ποιους να μιλάμε, ρε παιδιά. Δεν ξέρουμε ποιος είναι τι. Κοιταζόμαστε με καχυποψία».
Όντως κοιταζόμαστε με καχυποψία.
Ξαφνικά, μια ψηλή αδύνατη, με ενδιαφέρον πρόσωπο κοπέλα που κρατάει λουλούδια, φίλη μάλλον των ηθοποιών, που από την προφορά μοιάζει αλβανικής καταγωγής, δεν αντέχει και κάτι λέει σε έναν τύπο τριαντάρη ο οποίος της ψέλνει από απόσταση τον εξάψαλμο. Την πλησιάζει τρέχοντας εκείνος, την κλοτσάει, ανενόχλητος απομακρύνεται. Ουρλιάζει στους αστυνομικούς η κοπέλα, «επεισόδιο», δηλώνει ΜΑΤατζής δίπλα μας στο γουίκι-τόκι του, τον πλησιάζουν τον τριαντάρη εθνικιστή δυο-τρεις αστυνομικοί, τον πιάνουν, σηκώνει τα χέρια του εκείνος: «ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΓΩ!» ουρλιάζει — κι έχει η κραυγή του τον σπαραγμό του μίσους.
Ο θεός να βάλει το χέρι του — αρκεί να μην είναι ο δικός του θεός.
Ευτυχώς, παραδίπλα, ο γνωστός Μητσάρας βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «Συμμορίες, παντού συμμορίες».
ΣΚΗΝΗ 8
Καταφτάνουν, σε αλφαβητική σειρά, Νίκος Μπίστης, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Μαρία Ρεπούση, Πέτρος Τατσόπουλος. Περίπου 40 άτομα κατευθυνόμαστε προς το θέατρο. Μπροστά στα κάγκελα της πόρτας, σαν πορτιέρης στην ιδιοκτησία του, ο στις εκλογές του Μαΐου εκλεγείς βουλευτής Φθιώτιδας της Χρυσής Αυγής, και νυν μετακλητός στη Βουλή, Απόστολος Γκλέτσος. Δίπλα του, νεαρός παπάς μιλάει στο κινητό, πιο κει ο Παναγιώταρος επιτηρεί, μαζί τους μια νεαρή όμορφη κοπέλα με φακιόλι, φοράει ένα φουστάνι μαύρο-γκρι, είναι σχεδόν τρέντι. Λίγο μετά, το μίσος στα μάτια της, όταν φώναζε «Αν θέλετε ελευθερία, να πάτε στην Αλβανία, αντίχρηστοι», με αγρίεψε. Πίσω από τα ΜΑΤ, που μας κοιτάζουν παρατεταγμένοι σε κλοιό γύρω μας, «αυτοί». Αυτοί που κατεβάζουν καντήλια εν ονόματι του θεού τους, του θεού της αγάπης. Αυτοί που θεωρούν τον θεό, θεό ρατσιστή, της αρείας μόνο φυλής. Αυτοί που απειλούν ότι θα το πληρώσουμε όλοι εμείς τα πουλημένα καθάρματα, γιατί μια μέρα θα μας καθίσουν στο σκαμνί. Αυτοί που «μας ξέρουν» και θα μάθουμε εμείς οι αλήτες του Ισλάμ. Αυτοί που ανάμεσα στα εδάφια της Αγίας Γραφής, στέλνουν κατάρες. Αυτοί που άδουν με φωνή που θέλει να σφάξει τον Εθνικό Ύμνο. Αυτοί που εξανίστανται με τον διοικητή: «Γιατί τους προστατεύεις, κύριε διοικητά, αυτούς που καταστρέφουν την πατρίδα; Γιατί τους καλύπτετε;» Και έχει έρθει ο κόσμος ανάποδα.
ΣΚΗΝΗ 9
Διαβουλεύσεις, τηλεφωνήματα, για να ανοίξει το θέατρο. ΜΑΤ, κανάλια μέσα κι έξω από την καγκελόπορτα του θεάτρου, δηλώσεις των βουλευτών, υστερικές φωνές, σκαιότατες βρισιές. Αυτοί, πάντα μπροστά στην πόρτα, να ορίζουν το τσιφλίκι τους: «Αν μπείτε, θα μπούμε κι εμείς». Και στους δικούς τους: «Παράσταση δεν θα γίνει, θα γίνει σφαγή». «Εγώ, ρε. Τον Χριστό σας, ρε. Εγώ, μα την Παναγία, με τα χέρια μου θα σας φάω», ξεχωρίζει πίσω από τα ΜΑΤ μια κραυγή. Όταν ήρθε η Ιωάννα Κούρτοβικ, μια μισαλλόδοξη φανατική την έβρισε: «Άντε, ρε Ρεπούση — ε, Ρεπούση!»
ΣΚΗΝΗ 10
Εισαγγελέας δεν ήρθε. Ούτε κλειδαράς· «αυτοί» είχαν σπάσει την κλειδαριά. Καθώς αποχωρούσαμε συντεταγμένοι, ηττημένοι, με τα ΜΑΤ τριγύρω μας να μας συνοδεύουν, στα μάτια μου είχα την εικόνα των ηθοποιών που κάποια στιγμή εμφανίστηκαν στην πόρτα, με το βλέμμα τους να είναι το βλέμμα που μάλλον έχουμε όταν ξυπνάμε από εφιάλτη αλλά ακόμη στον εφιάλτη βρισκόμαστε, και στα αυτιά μου τη σοκαρισμένη φωνή μιας κοπέλας που μιλούσε συντετριμμένη στο τηλέφωνο: «Ρε συ, ήρθα στο Χυτήριο να φέρω μια αφίσα, μπάτσοι παντού, πάω να περάσω, δεν κατάλαβα, με αρπάζει ένας τύπος, με χτύπησε, με χτύπησε, ρε σου λέω, πού πας μωρή πουτάνα; θέλεις να δεις τα αίσχη, δεν σου φτάνει που τα κάνεις; δεν ήξερα τι να του πω, ρε συ, συγγνώμη, με ξέρετε και με βρίζετε; του είπα, με ξέρετε και με χτυπάτε; εγώ σ’ το λέω, άμα γίνει καμιά στραβή, την έχω κάνει από Ελλάδα, δεν θα μείνω εδώ να το φάω αυτό, σ’ το λέω».
Η στραβή έχει γίνει. «Αυτοί» είναι στη Βουλή.
Και η παράσταση «Corpus Christi» δεν παίχτηκε απόψε.

*Η Ελένη Κεχαγιόγλου είναι φιλόλογος-επιμελήτρια εκδόσεων, μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς.

από το http://dimartblog.wordpress.com 

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Δραπετσώνα. Η Μάχη της Παράγκας

Ψάχνοντας πληροφορίες για τη μάχη της παράγκας στη Δραπετσώνα με αφορμή το ομώνυμο τραγούδι του Θοδωράκη, έπεσε στα χέρια μας ένα ημερολόγιο αφιερωμένα στα 50 χρόνια του Δήμου το οποίο εκδόθηκε από τον Πολιτιστικό σύλλογο Θυμοίτης και γράφτηκε από τον Αντώνη Μήλτσο. Αντιγράφουμε και εμείς από το ημερολόγιο.
Μετά τη Κατοχή και τον Εμφύλιο έγινε προσπάθεια να θεωρηθεί η προσφυγική αποκατάσταση θέμα λήξαν. Δηλαδή σαν ένα ζήτημα που αφομοιώθηκε στα μεγάλα τότε κοινωνικά προβλήματα.

Αλλά τόσο οι στεγαστικές ανάγκες των προσφύγων, όσο και η σύνδεση με το γενικότερο πρόβλημα της αποκατάστασης όλων των παραπηγματούχων και αστέγων από τους βομβαρδισμούς και τις πολεμικές επιχειρήσεις, τους έδωσαν νέα δυναμική. Αφού είχε ηττηθεί το λαϊκοδημοκρατικό κίνημα, γεννήθηκαν νέοι αγωνιστές της προσφυγικής υπόθεσης και έκαναν πάλι το θέμα εκρηκτικό

Μετά από μια δεκαετία ζύμωσης, η ηγεσία του στεγαστικού κινήματος στη Δραπετσώνα, παράπαιε από ανταγωνισμό και έλλειψη προσανατολισμού.

Τότε η κυβέρνηση Καραμανλή (Φεβρουάριος του 1960) εξάγγειλε τη διάθεση εντός διετίας 260 εκατομμύρια δραχμών για την πραγματοποίηση ρηξικέλευθου προγράμματος στεγαστική αποκατάστασης προσφύγων και γηγενών.

Επρόκειτο για την κατασκευή 3500 διαμερισμάτων, σε Αθήνα (1100), Πειραιά (1200) και Θεσσαλονίκη (1200) υπό δύο όμως παραμέτρους. Η πρώτη αφορούσε τη διανομή και περιλάμβανε κοινωνικοοικονομικά κριτήρια υπαγόμενα στη διακριτική ευχέρεια των υπηρεσιών του υπουργείου Προνοίας και η δεύτερη καθόριζε σαν διαδικασία και μορφή κατασκευής, την εργολαβία και το σύστημα των τετραώροφων- οκταώροφων πολυκατοικιών.

Η αντίθεση της Δραπετσώνας σε αυτές τις προϋποθέσεις ήταν κάθετη. Έτσι ο Δήμος επιδίωξε το σχηματισμό Συντονιστικής Επιτροπής, ενώ ο Σύλλογος Προσφύγων Δραπετσώνας (Κοντόπουλος) πρότεινε αντιδράσεις παράλληλες, αλλά χωριστές.

Όμως εν όψει των ανεπιθύμητων λύσεων, το στεγαστικό κίνημα ξεπέρασε τις παραδοσιακές ηγεσίες του και δυναμικότατα έκανε σαφές, πως το αίτημα της «επί τόπου αυτοστέγασης για όλους» ήταν αδιαπραγμάτευτο, βάζοντας φρένο σε ακροβατισμούς και παλινωδίες.

Το ξεκίνημα έγινε από τους 300 επαγγελματίες και βιοτέχνες της Περιοχής.

«Παρά του Συλλόγου Προσφύγων Δραπετσώνας μας απεστάλη το κάτωθι έγγραφο.

Οι κάτοικοι του Συνοικισμού τελούν εν αναστατώσει συνέπεια της αποφάσεως περί εκκενώσεως των κατεχόμενων υπ’αυτών Χώρων προς τον σκοπόν της ανεγέρσεως πολυκατοικιών

Υποδεικνύουν ότι ο καλλίτερος τρόπος είναι η δια του συστήματος αυτοστεγάσεως ανέγερσις κατοικιών

Εις σύσκεψιν εις τα γραφεία του Συλλόγου μας οι επαγγελματίαι απεφάσισαν το κλείσιμο των καταστημάτων την προσεχή Πέμπτη.

Η εκλεγείσα 25μελής επιτροπή εις ην μετέχουν επαγγαιλματίαι, βιοτέχναι και επιστήμονες προέβη εις εντόνους παραστάσεις… απεφάσισε δε την σύγκλιση γενικής συνγκέντρωσεως των κατοίκων του συνοικισμού εις περίπτωση μη αποδοχής των αιτημάτων των». (Προσφυγικός Κόσμος 12/6/60).

Η απεργία τους, το κλείσιμο, ήταν όχι μόνο καθολικό, αλλά είχε την άμεση και ενεργό συμπαράσταση των κατοίκων. Οι διάφορες κατηγορίες των παραγκοβίωτων (ρίζες παραφυάδες, βομβόπλητοι, γηγενείς, επαγγελματίες, κλπ) συσπειρώθηκαν κάτω από ένα κοινό παρονομαστή, «επί τόπου αυτοστέγασης για όλους».
«Απόλυτη επιτυχία εσημείωσε η χθεσινή απεργία των καταστηματαρχών της Δραπετσώνας και ο οικισμός παρουσίαζε όψη ημέρας αργίας. Εκτός από τα αρτοποιεία που ήταν ανοιχτά μέχρι τις 10 το πρωί, κανένα άλλο κατάστημα δεν άνοιξε. Οι επαγγελματίαι με την ενθουσιώδη συμπαράσταση των κατοίκων διεδήλωσαν την πλήρη αντίθεση των παραπηγματούχων στο κυβερνητικό σχέδιο για το πέταγμα στο δρόμο 1500 οικογενειών.

Επίσης διετράνωσαν την απόφαση τους να συνεχίσουν τον αγώνα για την αυτοστέγαση τους και για τη λήψη μέτρων υπέρ των υπό έξωση καταστηματαρχών.

Στον αγώνα αυτόν είχαν την συμπαράσταση και των επαγγελματιών των γύρω συνοικιών. Στην απεργία έλαβαν μέρος και οι καταστηματάρχαι των Ποντιακών και της οδού Κανελοπούλου, κεντρικής αρτηρίας του συνοικισμού, οι οποίοι επειδή έχουν πάρει τα παραχωρητήρια των έχουν ήδη αναγείρει μόνιμες οικοδομές προ ετών….»(Αυγή 12/8/60)

Η κυβέρνηση θορυβημένη άρχισε να βιάζεται και έστειλε στην αστυνομία κατάλογο με τα ονόματα των πρώτων 499 παραπηγματούχων, που έπρεπε να εγκαταλείψουν τις παράγκες τους μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου για να κατεδαφιστεί ο Συνοικισμός(Περιοχή Αγ. Φανουρίου).

«Στους αγανακτισμένους παραπηγματούχους συμπαραστέκονται όλες οι οργανώσεις του συνοικισμού και την Πέμπτη συγκαλείται δημοτικό συμβούλιο με θέμα την έξωση των 1500 οικογενειών». (Αυγή 9/8/1960)

Στις 16/8 η συντονιστική επιτροπή των σωματείων της συνοικίας κάλεσε ευρεία σύσκεψη 40 αντιπροσώπων και αποφάσισαν μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Κυριακή 21/8 στον Κιν/φο Ολύμπια.

«Ο ενθουσιασμός που κυριάρχησε κατά την σύσκεψη προδικάζει τη μεγαλειώδη επιτυχία της Κυριακής. Εμπρός στην γενική αγανάκτηση οι αρμόδιοι παράγοντες της κυβέρνησης έχουν πανικοβληθεί και προσπαθούν να ματαιώσουν την συγκέντρωση. Αυτή τη στιγμή στη Δραπετσώνα την προσφυγική πολιτική της κυβέρνησης την αποδοκιμάζουν οι δεδηλωμένοι οπαδοί της.

Προχθές Κυριακή συνεδρίασε η τοπική επιτροπή της ΕΡΕ, όπου παρέστησαν και πάρα πολλοί γηγενείς παραπηγματούχοι. Οι αποφάσεις και οι διαπιστώσεις στις οποίες κατέληξαν συμπίπτουν με αυτές των άλλων παραπηγματούχων…..» (Αυγή 17/8/60)

Η συγκέντρωση ήταν καθολική και υπήρξε μεγαλειώδης.

[…]

Στις 7 Σεπτέμβρη επισκέφθηκε τη Δραπετσώνα ο αρχηγός των Φιλελευθέρων Σ. Βενιζέλος, που είχε είδη ταχθεί με δηλώσεις κατά της κυβερνητικής λύσης. Η αστυνομία με τεράστιες δυνάμεις περικύκλωσε το συνοικισμό και τον απομόνωσε για να μην πλησιάσει στον προγραμματισμένο χώρο της ομιλίας. Εν τούτοις ο Βενιζέλος εισήλθε στο συνοικισμό και μίλησε στη γωνία των οδό Δογάνης και Ταπητουργίας Η αστυνομία αρχισε να χτυπα βάναυσα τους συγκεντρωμένους με αποτέλεσμα πολλοι να τραυματισθούν. […]

Μετα από τα παραπάνω γεγονότα η κυβέρνηση θορυβημένη από τη μαζικότητα και το υψηλό φρόνημα των κατοίκων απαγόρευσε τη διοργάνωση συλλαλητηρίου, περιέφερε αστυνομικές ομάδες μεσα στο συνοικισμό και άρχισε να διαμορφώνει χώρο στο καστράκι προκειμένου να εγκαταστήσει λυόμενα για να στεγασθούν πρωσορινά οι πολυμελείς οικογένειες, που δεν εύρισκαν σπίτι για ενοικίαση.

Όμως το μεγαλύτερο μέρος των παραπηγματούχων ηρνείτο να παραδώσει τις παράγκες. Ετσι η κυβέρνηση προετοιμάστηκε για τη μεγάλη έφοδο.

Το πρωί της 14 Νοέμβρη δό8ηκε η αποφασιστική μάχη, η μάχη της παράγκας.
«Τον συνοικισμό απέκλεισαν από τις 7.15 το πρωϊ ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις με επικεφαλείς τους διοικητές αστυνομίας και ασφαλείας κκ Κοντογιώργο και Ταβουλάρη. Επίσης παρίστστο ο αντιεισαγγελεύς κ Πετρόπουλος.

Με ράχη την κεντρική οδό Κανελλοπουλου, 1000 περίπου αστυνομικά όργανα σχημάτισαν μια τεράστια βεντάλια και απέκοψαν από τον υπόλοιπο κόσμο το τμήμα του συνοικισμού όπου θα εγίνοντο οι εξώσεις των προσφυγικών οικογενειών και οι κατεδαφίσεις των παραπηγμάτων τους. Οι αστυνομικοί είχαν ακροβολισθεί γύρω και μέσα στο αποκλεισμένο τμήμα (δυτικά του σταθμού Λαρίσης - Αγ.Δημητρίου, Κανελλοπούλου, Δογάνης και Αγ. Φανουρίου). Δεν υπήρχε σημείο στο οποίο να μην ευρίσκοντο δεκάδες αστυφυλάκων, ενώ αυτοκίνητα με ραδιοτηλέφωνα έπαιρναν συνεχώς διαταγές.

Η αστυνομία κράτησε για πολλή ώρα τους παραπηγματουχους κλεισμένους στα σπίτια τους και δεν τους επέτρεπε να εξέλθουν οιίτε και για τα κοινόχρηστα αποχωρητήρια.

Μετά τις 8 έκανε την εμφάνισί του το συνεργείο κατεδαφίσεως, συνοδευόμενο από δεκάδες αστυφύλακες. Μόλις όμως άρχισε το έργο της κατεδάφισης καμμιά δύναμη δεν μπόρεσε να συγκροτήσει τους παραπηγματούχους.

Οι γυναίκες ιδιαίτερα ξεχύθηκαν στους δρόμους και έτρεξαν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες, που άρχισαν να εξώνουν οι αστυνομικοί. Πολλές άρπαξαν πέτρες και ξύλα, αλλά η πάλη ήταν άνιση. Με τα πρώτα επεισόδια εμφανίστηκαν και νέες ενισχύσεις και ενώ εμαίνοντο οι συμπλοκές κατεδαφίστηκαν τέσσερα παραπήγματα εκ των οποίων το πρώτο ήταν της οικογένειας της μνηστής του κ. Κοντόπουλου.

Ιδιαίτερη σφοδρότητα έλαβε η πάλη κατά την κατεδάφιση του παραπήγματος Μωυσιάδου. Οι αστυνομικοί απωθούσαν, κτυπούσαν και έβριζαν τις γυναίκες.

Στα επεισόδια πρωτοστατούσε ο ίδιος ο διοικητής του τμήματος Δραπετσώνας κ. Τσάλτας. Οι τραυματιοθείσες γυναίκες έφθασαν τις 20 περίπου από τις οποίες 8 είναι σοβαρώτερα. Πολλές φέρουν μώλωπες ή υπέστησαν νευρική κρίσι και ελιποθύμησαν.

Μόλις οι παραπηγματούχοι απέκτησαν μια ευχέρεια κινήσεων έσπέυσαν προς τα λίγα τηλέφωνα που υπάρχουν στο συνοικισμό και άρχισαν να απευθύνουν τηλεφωνικές εκκλήσεις για βοήθεια προς κάθε κατεύθυνσι.

Πράγματι λίγη ώρα μετά κατέφθασαν πολιτευτές και βουλευτές της αντιπολιτεύσεως και μεταξύ άλλων η δις Ελένη Μπενά, οι κ.κ. Καρακσυ- λουξής, Αράπης, Παϊνέζης, Βουλόδημος κ.α. Επί αρκετή ώρα οι αστυνο­μικοί δεν επέτρεπαν στους βουλευτές να εισέλθουν στην αποκλεισμένη περιοχή και παράλληλα συνέλαβαν φωτογράφους και τους κατέσχον τα φιλμς.

Οι βουλευτές επικοινώνησαν με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ Κιουσόπουλο και τον προϊστάμενο της εισαγγελίας Πειραιώς κ Ευγενικό από τους οποίους ζήτησαν να σταματήσουν οι παράνομες εξώσεις, διότι είχαν εκδοθείβάσει της 11/60 ΠΥΣ η οποία δεν έχει εισέτι κυρωθεί από τη βουλή. Οι δύο εισαγγελείς μετά από συζήτηση παρεδέχθησαν την άποψι και ο κ. Ευγενικός διέταξε την αναστολή των εξώσεων. Η διαταγή του ·όμως όλως περιέργως έφθασε στους αστυνομικούς με αρκετή καθυστέρηση.

Ενώ δηλαδή οι πρόσφυγες το είχαν πληροφορηθεί οι αστυνομικοί την αγνοούσαν και συνέχιζαν τις κατεδαφίσεις.

Με την αναστολή των εξώσεων όλος ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρό­μους με φωνές χαράς.

Οι αστυνομικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν αμέσως και αποσύρθηκαν σε διάφορα σημεία υπό τις αποδοκιμασίες του πλήθους. Στο μεταξύ εισήλθαν στο συνοικισμό οι βουλευτές, ο δήμαρχος Δραπετσώνας κ Κοσκινάς με πολλούς δημοτικούς συμβούλους, καθώς και αντιπροσωπεία της Ε.Ε. του Συνεδρίου Προσφύγων και της Ομοσπονδίας με επικεφαλής τους κκ Τζιτζή, Χατζήμπεη και Μιχαλόπσυλο.

Οι πρόσφυγες κατήγγειλαν τις τρομοκρατικές ενέργειες της αστυνομίας καθώς και επίσης ότι τις τραυματισμένες γυναίκες δεν τις εδέχοντο τα νοσοκομεία μόλις εγίνετο γνωστό ότι προήρχοντο από τη Δραπετσώνα.

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για όλα αυτά οι πρόσφυγες ύψωσαν μαύρες σημαίες. Οι γυναίκες ανέσυραν από τα μπαούλα τους τα μαύρα τσεμπέρια, εξοικονόμησαν κοντάρια και μια πολυπληθής ομάδα με τις αυτοσχέδιες αυτές σημαίες ξεκίνησαν πορεία προς το υπουργείο Προνοίας Πειραιώς.

Βγήκαν από το συνοικισμό και έφθασαν μέχρι τον Ηλεκτρικό Σταθμό, όπου διελύθησαν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Οι εκπρόσωποι των προσφύγων Κοντόπουλος, Μιχαλόπουλος, Χονδροματίδης φεύγοντας από τον συνοικισμό μετέβησαν στο εισαγγελέα κ Ευγενικό και του εζήτησαν να επιτρέψει την ανοικοδόμησι των κατεδαφισθέντων σπιτιών. Ο εισαγγελέας συμφώνησε και οι εκπρόσωποι των προσφύγων επανήλθαν στο συνοικισμό και ανακοίνωσαν τη διαταγή συστήνοντας να βοηθήσουν όλοι για να ξαναχτιστούν τα παραπήγματα.

Αμέσως δεκάδες πρόσφυγες έτρεξαν να βοηθήσουν. Όμως ξαφνικά εμφανίστηκε ισχυρή αστυνομική δύναμη υπό τον κ Τσάλτα και επεχείρησε να εμποδίσει τις εργασίες. Απειλήθηκαν νέα επεισόδια τα οποία τελικά3ς απεφεύχθησαν, αφού διευκρινίσθη τηλεφωνικώς η σχετική εντολή του κ Ευγενικού. Από τα τέσσερα σπίτια ανοικοδομήθηκαν τα παραπήγματα της Κορνηλίας Μωυσιάδσυ, της Μπέμπας Τσαρόγλου και της Χριστίνας Λόκου.». […]
(Αυγή, Έθνος, Ανεξάρτητος Τύπος, Νέα, Ελευθερία, Ακρόπολις)

Το ξέσπασμα ενάντια στη βία, αλλά και το πείσμα για τη διεκδίκηση μιας προοπτικής κόντρα στον οικοπολιτιστικό σωβινισμό της κυβέρνησης, για μια λύση σύμφωνη με τους πόθους και την αισθητική των ανθρώπων της Δραπετσώνας, αφηνε εκπληκτη την κοινή γνώμη.
Μόλις βρήκε διέξοδο, το χρόνιο αίσθημα της αδικίας και της καταπίεσης, παρέσυρε τους εργολάβους και τους αυτόκλητους πολιτισμικούς κηδεμόνες , που θέλησαν να
φυλακίσουν το όνειρο και τη φωτεινή, πολύχρωμη ψυχή τους.

 
Μίκης Θεοδωράκης (για τη σύνδεση της "Δραπετσώνας"):
"Θυμάμαι, πήγαινα προς την "Κολούμπια" για ηχογράφηση, όταν μου ήρθε ξαφνικά η μελωδία. Φρέναρα αμέσως μπροστά στο “Καλουτά" για να σημειώσω στο πεντάγραμμο τη μουσική. 0 αδελφός μου ο Γιάννης, δημοσιογράφος στην "Αυγή”, μου είχε μιλήσει για τον αγώνα που έκαναν οι πρόσφυγες να σώσουν τις παράγκες τους στη Δραπετσώνα. Τηλεφώνησα στο Λειβαδίτη το ίδιο απόγευμα για να του παίξω στο πιάνο τη μελωδία και εκείνος έγραψε τους στίχους.Σε μια βδομάδα το ηχογράφησα με το Μπιθικώτση". (“Καθημερινή 9/11/97).


Μετά τα γεγονότα, ο νομάρχης Αττικής επέβαλε τρίμηνη αργία στο δήμαρχο της Δραπετσώνας.
Ή αυτοστέγαση σήμαινε για τους Δραπετσωνίτες την πιο λογική και πιο οικεία διαδικασία...
Το αίτημα πάντως των κατοίκων της Δραπετσώνας του 1960 είχε να κάνει περισσότερο με πολιτισμικές και πολιτικές επιλογές και πολύ λιγότερο με άμεσα οικονομικές.
Πολιτισμικές γιατί αφορούσε τη μέθοδο που οι ίδιοι είχαν οικειοποιηθεί επί μισό αιώνα μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες και μέσα από τη συνεχή σύγκρουση στον τρόπο ζωής τους.
O γραφειοκρατικός χαρακτήρας και η έλλειψη προγραμμάτων, η απάθεια για τα προβλήματα των χαμηλών στρωμάτων και η "σκληρή” αντιμετώπισή τους, η μόνιμη αποτυχία των πλάνων φτιάχναν ένα πρόσωπο κεντρικής εξουσίας εντελώς αφερέγγυο.

Aπό την άλλη ο κόσμος της Δραπετσώνας από τον μεσοπόλεμο κιόλας, αλλά ιδιαίτερα μετά τον εμφύλιο είχε πια ξεκάθαρα τοποθετηθεί στο άλλο στρατόπεδο."
(Ν. Μπελαβίλα. Διάλεξη 7/7/84).

Η κυβέρνηση βέβαια δεν υποχωρούσε, γιατί προφανώς δεν στόχευε μόνο να λύσει το στεγαστικό, αλλά να κάνει την πολιτική της πάνω στο συνοικισμό. Μια πολιτική αλλοίωσης των χαρακτηριστικών του.

Έτσι το Νοέμβρη του 1962 με ρυθμό χελώνας, άρχισε τη κατασκευή 120 διαμερισμάτων σε 9 τετραόροφες πολυκατοικίες. Κωλυσιεργώντας έπαιρνε την εκδίκησή της από τις 3371 παραπηγματούχες οικογένειες της Δραπετσώνας που τους έκθετε την επιλογή. Γιατί κανείς βέβαια δεν ισχυρίστηκε, πως οι παράγκες τους ήταν ότι καλύτερο.

Παράλληλα απαλλοτριώθηκε η παραγκούχα περιοχή (ΦΕΚ 106.22.8.62) για να αποδο8εί στο δημόσιο, ώστε αυτό να αποκαταστήσει τους δικαιούχους κατά το δοκούν. Δηλαδή των δικών του πολιτικών και πολιτισμικών επιλογών.

Οι κάτοικοι της Δραπετσώνας κατάγγειλαν πως η κυβέρνηση επιδίωκε ναεξοικονομήσει χώρους για λογαριασμό του Μποδοσάκη του ΟΛΠ και των ΣΕΚ.
Και πράγματι, στις 5/3/63 ο ΟΛΠ συνέταξε κτηματολογικό πίνακα γιααπαλλοτρίωση υπέρ αυτού 12.066, 5 στρεμ. και τα ακίνητα του Καστρακίου. Αλλά μετά τη βίαιη ισοπέδωση του συνοικισμού το 1967 και την πολιτική και νομική ασυδοσία της δικτατορίας δεν χρειάστηκε ούτε αυτή.

Η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης και η άνοδο της Ένωσης Κέντρου έκαναν το αίτημα της στεγαστικής αποκατάστασης όλων ανεξαιρέτως των παραπηγματούχων, αναντίρρητο, αλλά διαιρεμένο σε αυτούς που ζητούσαν αυτοστέγαση και σε εκείνους που συμβιβάζονταν μ ένα μικτό επιλεκτικό σύστημα, δηλαδή αυτοστέγαση για τις προσφυγικές ρίζες και πολυκατοικίες για τους παραφυάδες και γηγενείς.

Στους τελευταίους είχε προσχωρήσει και η Δημοτική Αρχή, ενώ στους πρώτους ανήκε το κίνημα της Αναγέννησης , που ίδρυσε, για τη διεκδίκηση μαζικότατο προσφυγικό σύλλογο.

Όμως μετά την επιβολή της δικτατορίας ο δρόμος πολιτικά στρώθηκε και η Δραπε­τσώνα κουράστηκε. Έτσι υποτάχτηκε και συν­θηκολόγησε στις όποιες γνωστές επιλογές.

Από το μπλογκ: http://olaeinedromos.blogspot.gr

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΔΗΚΕΠΑ: Προφάσεις εν αμαρτίαις... της Μαρίας Καραφέρη

 Έχουν παρέλθει λίγες μόλις ημέρες από την διήμερη αναστολή λειτουργίας των Δήμων μετά από απόφαση του έκτακτου συνεδρίου της ΚΕΔΕ, λόγω της πρόθεσης περαιτέρω περικοπής των Κεντρικών Αυτοτελών της Πόρων σε ποσοστό της τάξης του 30%. Είναι άλλωστε γνωστή η μείωση των πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για λειτουργικές δαπάνες (ΚΑΠ) κατά 60% και της επιχορήγησης για επενδύσεις (ΣΑΤΑ) κατά 55% κατά την τελευταία τριετία.
Το μέγεθος των περικοπών είναι τέτοιο που το ψήφισμα της ΚΕΔΕ χαρακτηριστικά αναφέρει ότι, «αν οι μειώσεις που εφαρμόστηκαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση εφαρμόζονταν στο σύνολο της Κεντρικής Κυβέρνησης, η χώρα θα παρουσίαζε ήδη πρωτογενή πλεονάσματα και δεν θα υπήρχε ανάγκη για την εφαρμογή πρόσθετων επώδυνων μέτρων». 

Μέσα σε αυτό το πραγματικά ασφυκτικό πλαίσιο πολλοί δήμοι παλεύουν να αποφύγουν την κατάρρευση της λειτουργίας τους και αντιστέκονται στην κατάλυση του κοινωνικού τους ρόλου.
Φωτεινό παράδειγμα ο Δήμος Αθηναίων, αναφορικά με τις δημοσυντήρητες επιχειρήσεις του οποίου είδαν το φως της δημοσιότητας οικονομικά δεδομένα, που καταδεικνύουν εξοικονόμηση πόρων σε ποσοστό 65%. Ειδικότερα, οι ετήσιες επιχορηγήσεις των δημοσυντήρητων επιχειρήσεων του Δήμου Αθηναίων το 2010 ανήλθαν σε 97.396.994,17 ευρώ. Το 2011 μειώθηκαν σε 74.840.108,05 ευρώ και το 2012 θα περιοριστούν σε 35.530.000 ευρώ. Η δε εξοικονόμηση αυτή, είναι απότοκο νοικοκυρέματος και χρηστής διαχείρισης από τη νέα δημοτική αρχή, ενώ δεν συνδέεται με υποβάθμιση του παρεχόμενου στους δημότες έργου.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος.
Στην άλλη όψη βρίσκονται οι δήμοι, που αρνούμενοι να συναισθανθούν την αδήριτη οικονομική πραγματικότητα, συνεχίζουν την διαχείριση των οικονομικών τους με αδιαφάνεια, κατασπατάληση και με παντελή έλλειψη σχεδιασμού και προτεραιοτήτων.
Η αναγωγή του παραδείγματος των δημοτικών επιχειρήσεων του δήμου της Αθήνας στα καθ’ ημάς υπογραμμίζει τις ευθύνες της διοίκησης του δήμου μας για την σημερινή κατάσταση της ΔΗΚΕΠΑ, ενώ είναι παντελώς άγνωστη η κατάσταση στο σκοτεινής λειτουργίας ΚΕΚ.
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι της δημοτικής επιχείρησης είναι επί ένα έτος απλήρωτοι δεν είναι άφευκτο επακόλουθο της υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ, αλλά αποτέλεσμα αποδεδειγμένα κακής διαχείρισης και έλλειψης πολιτικού σχεδιασμού. Διετές, προϋπολογισμός, ακαταχώριστα παραστατικά, ύπαρξη εικονικών τιμολογίων, διαδρομές μαύρου χρήματος σε «εθελοντές» και «ημέτερους», άρνηση επιχορήγησης της επιχείρησης με οποιοδήποτε ποσό επί ένα και πλέον έτος είναι μερικά από τα στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εν προκειμένω, η μείωση των ΚΑΠ μπορεί μεν να είναι το κερασάκι στην τούρτα, η τούρτα όμως υπήρχε ήδη .
Υπό το πρίσμα αυτό το παράδειγμα του δήμου της Αθήνας αποκτά διττή σημασία. Από τη μια μεριά, υποδεικνύει το μέγεθος της σπατάλης, της κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς που δημιούργησε το πελατειακό κράτος στο δημόσιο τομέα και δίνει το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι τελικά μπορεί να υπάρξει και εναλλακτικός τρόπος διαχείρισης ακόμα και σε συνθήκες κρίσης. Από την άλλη μεριά, αποκαλύπτει όλους όσους αποπειρώνται, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, να αποκρύψουν την ανεπάρκεια τους πίσω από το πρόσχημα της ανάλγητης κεντρικής διοίκησης. Αποκαλύπτει την ένδεια πολιτικού σχεδίου και οράματος.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης: Αυτός ο άγνωστος... της Μαρίας Ηλιοπούλου

Ο νεοσύστατος θεσμός του ‘’ Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης ‘’, εισήχθη για πρώτη φορά στην τοπική αυτοδιοίκηση με τον γνωστό πλέον σε όλους νόμο  ‘’Πρόγραμμα Καλλικράτης ‘’.  Ένας ευρωπαϊκός θεσμός η τύχη του οποίου  είναι αμφίβολη στη σημερινή προβληματική Ελληνική πραγματικότητα, καθώς η λογική θέσπισής του είναι να λειτουργήσει ως θεσμός εσωτερικής διαβούλευσης μεταξύ πολιτών, επιχειρήσεων και Δήμου, για την καταπολέμηση της κακοδιοίκησης, την διασφάλιση της αμεροληψίας των δημοτικών αρχών, την βελτίωση της εξυπηρέτησης των πολιτών και των επιχειρήσεων καθώς και την αποσυμφόρηση του Δημάρχου και των άλλων αιρετών οργάνων του δήμου από τη συσσώρευση αιτημάτων και παραπόνων των πολιτών. Με τον τρόπο αυτό θα αποτρέπονται πρόσθετες διαδικασίες (προσφυγές σε ελεγκτικούς μηχανισμούς και στη δικαιοσύνη), επειδή πολλά προβλήματα κακοδιοίκησης θα επιλύονται  στο πλαίσιο του δήμου, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση διαδικασιών, πόρων, χρόνου και την ελαχιστοποίηση της ταλαιπωρίας των πολιτών. Για το λόγο αυτό, μεταξύ άλλων, ο συμπαραστάτης έχει την υποχρέωση να απαντά εντός 30 ημερών σε ερωτήματα και να συντάσσει ετήσια έκθεση απολογισμού της δημοτικής αρχής καθώς και να μπορεί να διατυπώνει προτάσεις για βελτίωση της διοίκησης.
Ο σημαντικός αυτός  θεσμός υφίσταται και λειτουργεί εδώ και αρκετές δεκαετίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης με ενισχυμένες όμως λειτουργίες. Παρεμβαίνει σε κοινωνικά ζητήματα όπως η ανεργία, η ενδοοικογενειακή βία και συντάσσει εκθέσεις για τα   προβλήματα των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων (πολύτεκνοι, παιδιά, πολίτες τρίτης ηλικίας) μένοντας έτσι κοντά στο Δημότη και τα ουσιαστικά προβλήματά του.

Στην χώρα μας ωστόσο, ο θεσμός  του Συμπαραστάτη του Δημότη, όχι απλώς δεν ακολουθεί  τα βήματα των άλλων χωρών της Ευρώπης, αλλά δυστυχώς πέρασε στην αφάνεια καθώς ελάχιστοι δήμοι και περιφέρειες κατάφεραν να εκλέξουν συμπαραστάτη για δύο βασικούς λόγους.

 Καταρχήν, αποτρεπτικός παράγοντας εκλογής προσώπου γι` αυτή τη θέση  είναι ο ίδιος ο νόμος Καλλικράτης ο οποίος απαιτεί για την εκλογή αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του δημοτικού συμβουλίου στη λογική ενός προσώπου κύρους, ευρείας αποδοχής, πολιτικά και κοινωνικά ευαισθητοποιημένου. Ένα πρόσωπο δηλαδή κομματικά αφόρτιστο έτσι ώστε να μπορεί να διοικεί  ανεξάρτητα, αμερόληπτα και αντικειμενικά.. Η διαδικασία αυτή εκλογής είχε ως αποτέλεσμα στους περισσότερους δήμους της χώρας να μην λειτουργεί ο θεσμός, γιατί ο εκάστοτε Δήμαρχος είχε τη λογική εξόφλησης γραμματίων ή δημιουργίας νέων συμμαχιών ή πολιτικής συναλλαγής μεταξύ παρατάξεων, όπως συνέβη και  στον δήμο μας.  Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό εκλογής, ανατρέπεται το δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης. Ο δήμαρχος χάνει την αποκλειστική διαχείριση των παραπόνων και των προβλημάτων των πολιτών, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκεί μικροπολιτική ρουσφετιών και εκδουλεύσεων στους δημότες.

Ο δεύτερος βασικός λόγος, για την μη αποτελεσματική εφαρμογή του θεσμού ,  είναι η γραφειοκρατία η οποία  έχει δομηθεί γύρω από τους δήμους όλα αυτά τα χρόνια και δεν αντιμετωπίζει τους πολίτες ως συμμάχους αλλά ως αντιπάλους.  Η γραφειοκρατία αντιστρατεύεται  την ύπαρξη ενός τέτοιου θεσμού   του οποίου βασική αρχή είναι η καταπολέμησή της. Ένα σύστημα εξουσίας δεν μπορεί και δεν πρόκειται να συναινέσει εύκολα στη λειτουργία ενός τέτοιου θεσμού απεμπολώντας κομμάτια της εξουσίας του.

Η πρώτη απόπειρα λοιπόν για εφαρμογή του ευρωπαϊκού αυτού θεσμού στην ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία  αφού δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Δεν κατάφερε στη συνείδησή τους  να διαχωριστεί ο θεσμός από τη Δημοτική Αρχή έτσι ώστε να μπορεί να αποδίδει ευθύνες στη διοίκηση, εάν διαπιστωθούν παρανομίες  σε βάρος  της. Ο θεσμός λοιπόν του Συμπαραστάτη του Δημότη είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί στο πλαίσιο της δημοκρατικής διακυβέρνησης η οποία οδηγεί στην αναβαθμισμένη συμμετοχή του πολίτη, στη διαφανή άσκηση της εξουσίας και στην υποχρεωτική λογοδοσία όπου ασκείται δημόσια εξουσία.

 Αξίζει λοιπόν να επιμείνουμε και να προσπαθήσουμε για την καθιέρωση και τη λειτουργία ενός θεσμού που μπορεί να προσφέρει πραγματικά στους δημότες και στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες.
Ας αναζητήσουμε και ας προωθήσουμε λύσεις  στα προβλήματα που ταλανίζουν την πόλη μας.
Ας φανταστούμε  μια αλλιώτικη πόλη. 

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΔΗΜ.ΑΡ. απέσυρε την στήριξη της στην διοίκηση του δημάρχου Λουκά Τζανή.

 "Κατα την χθεσινοβραδινή συνέλευση της Π.Ο. της ΔΗΜΑΡ Κερατσινίου - Δραπετσώνας που έγινε στην αίθουσα του Δημ. Συμβ. στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας, η οργάνωση με ομόφωνη απόφαση της, απέσυρε την στήριξη του κόμματος στον νυν Δήμαρχο της πόλης Λουκά Τζανή και την παραπαίουσα Δημοτική του αρχή."

Σχόλιο του Μανόλη Γλαμπεδάκη

 
Η άποψη μου.

Είκοσι μήνες μετά την ανάληψη της διοίκησης του δήμου από την παράταξη «καλημέρα» του Λουκά Τζανή, οι διαπιστώσεις είναι αρνητικές.
Ο μόνος μη κομματικός συνδυασμός των εκλογών του 2010 συγκέντρωσε ελπίδες αλλαγής νοοτροπίας, είχε το πλεονέκτημα του νεοεμφανιζόμενου την στιγμή που είχαμε μπει στην οικονομική κρίση, και παράλληλα με τις ελπίδες του κόσμου, συγκέντρωσε γύρω του και ελπιδοφόρους υποψήφιους, οι πιο πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι στην πολιτική σκηνή του τόπου, που ξεπέρασαν μεν τις κομματικές αγκυλώσεις και επετηρίδες, προσέκρουσαν όμως στην έλλειψη οποιουδήποτε ιδεολογικού μορφώματος, όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια.
Το όνειρο μια καλύτερης πόλης δεν οδήγησε σε κανένα προγραμματισμό, σε καμιά ιδεολογική αναφορά, δεν περιβλήθηκε στην πορεία από κανένα ιδεολογικό περίγραμμα, έτσι μετατράπηκε σε όνειρο θερινής νυκτός.
Καλώς ή κακώς, ο νόμος του Καλλικράτη, ορίζει κάποιες διαδικασίες που κατά την γνώμη του δημιουργού υπουργού, θα βοηθούσαν την λειτουργία της κάθε δημοτικής αρχής, η έλλειψη όμως οποιουδήποτε διαλόγου τον μετέτρεψε σε ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα.
Καλώς ή κακώς, ολόκληρη η πατρίδα μας στροβιλίζεται στον στρόβιλο των μνημονίων, στον στρόβιλο της αποτυχίας, στον στρόβιλο της αρπαχτής που καθιέρωσαν τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα από την μεταπολίτευση και δω.
Η δράση της διοίκησης σήμερα, έρχεται να ανατρέψει κάθε συναίσθημα αισιοδοξίας, ότι η δημοτική αρχή μπορεί ή έστω πρέπει, να απασχοληθεί με την ανατροπή της άθλιας λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά το παρελθόν, μιας λειτουργίας που την κρατά σταθερά πρώτη στον κατάλογο διαφθοράς του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, (του μόνου σοβαρού ίσως θεσμού που αξίζει να εμπιστευτεί ένας πολίτης) όπως θα ήθελε και ο Καλλικράτης
Είτε σε εφαρμογή του νόμου, είτε με παράκαμψη του νόμου, ένα πνεύμα ανατροπής του παρελθόντος δεν υφίσταται σε καμιά απόφαση, επομένως και πρόθεση, της δημοτικής αρχής. Η δημοτική αρχή παραμένει σε μια ακολουθία απλής διαχείρισης, όπου το κάθε καθημερινό πρόβλημα, μετατρέπεται σε μέγιστο υπαρξιακό πρόβλημα, και η αντιμετώπιση του μεταφράζεται σε πολιτική νίκη.
Η δράση της διοίκησης σήμερα, έρχεται να ανατρέψει κάθε ελπίδα, ότι η εφαρμογή σκληρών κεντρικών πολιτικών σχεδιασμών μπορεί να τύχει μιας στοιχειώδους διαχείρισης, μιας κατευθυνόμενης οικονομίας που να εξυπηρετεί τις βασικές ανάγκες των δημοτών.
Χάθηκαν πολλά χρήματα (με μέτρο την σημερινή έλλειψη τους και όχι τον πακτωλό των περασμένων χρόνων) σε άχρηστες εκδηλώσεις κατά το 2011 από την επιχείρηση πολιτισμού, χάνονται πολλά χρήματα (λίγα- αλλά πολλές φορές) στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που κάθε πικραμένος θέλει να πραγματοποιήσει, χάνονται πολλά χρήματα (λίγα, πολλές φορές) στην ιδιότυπη οικονομική ενίσχυση προς αναξιοπαθούντες.
Πέραν αυτού, η κακή έως ύποπτη διαχείριση των εταιρειών του δήμου, οι οποίες συνενώθηκαν σε μια τον Ιούλιο του 2011, την ΔΗΚΕΠΑ, από προβεβλημένα στελέχη της παράταξης, δημιουργεί συνειρμούς που κανείς από μας δεν θα ευχόταν ούτε στον αντίπαλο του.
Ταυτόχρονα, λύσεις που θα εξοικονομούσαν χρήματα, όπως ορθολογική διαχείριση του προσωπικού, τοποθέτηση και σύνδεση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στα δημόσια κτίρια, ενώ υπάρχουν στις σκέψεις, απλά δεν προχωρούν.
Μια «διαχείριση φτώχειας» δεν είναι ορατή στην πολιτική της διοίκησης.
Η προτεραιότητα στην διατήρηση των βασικών κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών παροχών του δήμου προς τους δημότες, υποσκάπτεται σταθερά και μόνιμα, τόσο από την αδυναμία επιλογής της ορθολογικής πολιτικής, όσο και από την αντίληψη ότι ένα μεγάλο έργο, μια μεγάλη εκδήλωση μια «φιλανθρωπία» αρκεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις. 
Αυτή η απογοητευτική εικόνα και το χαμηλό πολιτικό υπόβαθρο των στελεχών της διοίκησης, είναι εύκολο να δημιουργεί προστριβές και αντιπαλότητες, όταν ο καθένας διαισθάνεται κινδύνους στην εξουσία που ασκεί στο μικρόκοσμο του.
Η σκοπιμότητα των προθέσεων είναι δύσκολο να ξεχωρίσει από την αγνότητα και το αποτέλεσμα είναι μια σούπα ενεργειών, απόψεων, αντιλήψεων και ιδεοληψιών που συνθλίβει όλο το πολιτικό προσωπικό της δημοτικής παράταξης και η πολιτική επιβίωση στηρίζεται σε ανεξάρτητες ενέργειες του καθενός, σε συνέχεια ή σε αντίθεση με τις ενέργειες κάποιου άλλου.
Δυστυχώς, οι πολιτικές επιθυμίες του καλημέρα ως συλλογικότητας που κάποτε ξεκίνησε την πορεία της και διευρύνθηκε από πολλούς σαν εμάς δεν έχουν πρόσφορο έδαφος παραγωγικότητας, γιατί φάνηκε ότι δεν είναι αποδεκτές απόψεις που συλλογικά θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν το υπέδαφος.
Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα εναλλακτική λύση που να διακινεί μια προοδευτική πρόταση διαχείρισης του δήμου, με νέες, σύγχρονες αντιλήψεις περί προοδευτικότητας -γιατί ότι έχουμε ταυτίσει με αυτή την έννοια έχει καταρρεύσει- που να προτείνει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην δομή και τον τρόπο λειτουργίας του δήμου ώστε και τις θέσεις εργασίας να προστατεύσει και την παραγωγικότητα να εξασφαλίσει και την προσφορά ουσιαστικού έργου στους δημότες να προωθήσει.
Με γνώμονα ότι στις προτεινόμενες λύσεις, ό,τι αφορά λίγους είναι λαϊκιστικό, ό,τι αφορά πολλούς είναι λαϊκό.
Χρειαζόμαστε μια νέα διοίκηση με ανθρώπους που να μπορούν να περιγράψουν το μοντέλο διοίκησης που θα εφαρμόσουν, χωρίς φαμφάρες και καφενειακές μεγαλοστομίες
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να έχουν όραμα για την καθημερινή εξυπηρέτηση των πολιτών, και κυρίως άποψη για το πώς θα την εφαρμόσουν.
Τα μεγάλα λόγια, «εγώ θα τους βάλλω να δουλεύουν» δεν πιάνουν πια χώρο στ’ αυτιά μας.
Τα μεγάλα λόγια «εγώ θα βρω τρόπο να κάνω προσλήψεις»,
«εγώ θα μονιμοποιήσω όλους τους εργαζόμενους»,
εγώ έτσι εγώ αλλιώς, ανήκουν σε μια πολιτική γενιά που έδωσε τις εξετάσεις της και απέτυχε ολοσχερώς.
Ζήσαμε το μοντέλο της απλόχερης πολιτικής διαχείρισης που απέτυχε και την πληρώνουμε.
Ζούμε το μοντέλο του «ότι κάτσει», του «βλέποντας και κάνοντας», που καταρρέει με εκπληκτικά ταχύ ρυθμό.
Απομένει να καταμετρηθεί ο πολιτικός όγκος του κενού ανάμεσα στα δυο μοντέλα για να εφαρμόσουμε ένα νέο, όπου η ευσυνειδησία της διοίκησης θα τοποθετεί στο κέντρο του ενδιαφέροντος της, τις ανάγκες των πολιτών και όχι την εξυπηρέτηση των φίλων, όση ανάγκη κι αν έχουν.
Και όπως εμείς οι πολίτες αλλάζουμε τους τρόπους ζωής, συμπεριφοράς και προτεραιοτήτων μας, έτσι επιβάλλεται όσοι από το παλαιό πολιτικό προσωπικό μπορέσουν να ακολουθήσουν την νέα ζωή μας, να προσαρμοστούν και να βοηθήσουν. Μας το χρωστούν.

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Οι ¨βλαχοδήμαρχοι¨ ---Του Γιώργου Πιέρρου

  ¨Πουλάει¨ η μαγκιά, το ¨όχι εγώ οι άλλοι¨, το ¨δεν πληρώνω ρε δικέ μου¨, τώρα τελευταία και το δεν ¨υπολογίζω θεσμούς και νόμους¨ από εκλεγμένους μάλιστα τοπικούς ¨άρχοντες¨. Πρόκειται για την κουλτούρα του γνωστού σε όλους ¨βλαχοδήμαρχου¨, με γλώσσα και αέρα καφενείου ( όχι τίποτα κακό δεν έχουν τα καφενεία απλώς εκεί οι ζαριές ρίχνονται για διασκέδαση και όχι με κοινωνικά αγαθά που πληρώνουν και φορολογούνται οι πολίτες), ¨τσάμπα μαγκιά¨ και μπόλικη πελατεία.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν λόγω κατηγορίας ο δήμαρχος Κορίνθου που σε αγαστή σύμπνοια με τα μαυροφορεμένα ¨παλικάρια¨ της Χρυσής Αυγής διατράνωσε την οργή του απέναντι στην επικείμενη έλευση χώρου φιλοξενίας λαθρομεταναστών. Αποφάσισε χαρακτηριστικά να κόψει ακόμα και το νερό στον χώρο, από πότε ο δήμαρχος καταργεί το κράτος; Από πότε μπορεί να γίνεται διαχειριστής κοινωνικών αγαθών απαραίτητων για την ζωή όλων μας ανεξαρτήτου χρώματος; Από πότε έγινε νόμος το θέατρο του παραλόγου προς τέρψιν ακροδεξιών και ¨αγανακτισμένων¨ κατοίκων;


   Απαξίωση των θεσμών σημαίνει ξεκάθαρα υποτίμηση της ίδιας της δημοκρατίας, αυθαιρεσία και ανομία σηματοδοτεί την δημιουργία μιας ¨ζούγκλας¨ που θα επικρατεί το θέλω του ισχυρού, την στιγμή που η φτωχοποίηση της κοινωνίας εξελίσσεται συντριπτικά η ιστορία κάνει σαφές πως η εξαθλίωση ωθεί στον εκφασισμό και όχι σε κανενός είδους μορφή επαναστατικότητας. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία δεν χρειάζεται να επαναληφθεί για να γίνει κατανοητή.

   Ευτυχώς υπάρχουν και οι δήμαρχοι όπως ο Γιάννης Μπουτάρης από την Θεσσαλονίκη, ο οποίος με σαφήνεια δήλωσε πως θα αποδεχόταν κέντρο φιλοξενίας λαθρομεταναστών και στηλίτευσε τα ρατσιστικά κίνητρα των ¨συναδέρφων ¨του. Ούτε οι θεσμοί, ούτε το κράτος μπορούν να χαριστούν σε ¨σερίφηδες¨ και ¨πρωτοπαλίκαρα¨ παρά μόνο στους πολίτες και στις δημιουργικές δυνάμεις κάθε τόπου. Απέναντι στο μαύρο του φασισμού και της εξαθλίωσης, ελπίδα, δημιουργία, συμμετοχή, ευαισθησία, πράσινο στην Δημοκρατία…

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Τα φεγγάρια της Ανάπλασης --- της Μαρίας Καραφέρη

Τον Αύγουστο δεν έχει ειδήσεις, λέει ο Umberto Eco. Πλην όμως, αυτός ο κανόνας φαίνεται να υπόκειται σε εξαιρέσεις. Με ένα γρήγορο σερφάρισμα "στα κλεφτά" εν μέσω διακοπών, ανακάλυψα σωρεία δημοσιευμάτων που αφορούν την πρώην βιομηχανική περιοχή Κερατσινίου - Δραπετσώνας.
Ομολογώ πως η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι επρόκειτο για ανακύκλωση δημοσιευμάτων ελλείψει νέων. Παρόλα αυτά προβληματίστηκα. Εν μέσω θέρους παρήλασαν μπροστά μου ο Δήμαρχος, ο Υπουργός Πολιτισμού, ο Μπέρνι Εκλστον, το μεγάλο αφεντικό της φόρμουλα 1, και ο Μουμζάτ Ταχίνκιογλου, ιθύνων νους του πρώην γκραν πρι της Κωνσταντινούπολης. Δευτερόλεπτα πριν με κυριεύσει πανικός στη θέα των εγκαινίων της πίστας φόρμουλα 1 στο χώρο της Ανάπλασης, προσπάθησα να βάλω τα πράγματα στις διαστάσεις τους.
Η πρώτη εκδοχή που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι στην πραγματικότητα ο Αύγουστος δεν έχει ειδήσεις και άρα, ό,τι βλέπω, είναι απλά επικοινωνιακή εκμετάλλευση του τίποτα. Η δημιουργία πίστας φόρμουλα 1 στην περιοχή της Ανάπλασης είναι ένα θέμα πυροτέχνημα, που ανακυκλώνεται πλέον του έτους, χωρίς να βρίσκει σοβαρό έρεισμα στην τοπική κοινωνία. Πρόκειται για εγχείρημα που γεννήθηκε στη σκέψη ενός αρχιτέκτονα, τον Θανάση Παπαθεοδώρου και υιοθετήθηκε από ένα Δήμαρχο, τον Λουκά Τζανή, ο οποίος κινείται χωρίς απόφαση δημοτικού συμβουλίου και κόντρα στις διατυπωμένες προτάσεις της Ανοιχτής Επιτροπής Ανάπλασης του Δήμου. Είναι "σχέδιο ερμαρίου", διαθέσιμο προς χρήση κατά το δοκούν. Κάθε φορά που προκύπτει κάποιο σοβαρό θέμα στο Δήμο ή που δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα στο θέμα της Ανάπλασης, περνάει μπροστά μας ένα μονοθέσιο όχημα για να σπάει την απραξία και να αποπροσανατολίζει τα βλέμματα. Εν προκειμένω, η πρόταση για τη φόρμουλα επανήλθε, ως εκ θαύματος, την ώρα που η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου (ΔΗΚΕΠΑ) καταρρέει. Σύμμαχος στην ανάδειξη του θέματος βέβαια τάχθηκε και η πολιτική και οικονομική συγκυρία, μέσα στη δίνη της οποίας οποιαδήποτε πρόταση μπορεί έστω και να υπονοήσει επενδύσεις και ανάπτυξη γίνεται αναφανδόν αποδεκτή!

Η δεύτερη εκδοχή βάρυνε με την σκιά της την πρώτη. Αυτός ο Αύγουστος διαφέρει, γιατί παράγει ειδήσεις. Η Επιτροπή Ανάπλασης, μέλος της οποίας τυγχάνει και η γράφουσα, απολαμβάνει τα μπάνια του λαού, ενώ η Δημ.Αρχή του δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας θα καταθέσει τον Σεπτέμβριο στον Οργανισμό Ρυμοτομικού Σχεδίου Αττικής (Ο.Ρ.Σ.Α), πρόταση που θα περιλαμβάνει τη χάραξη της πίστας, καθώς και την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης, με την κατασκευή εμπορικών κέντρων, ξενοδοχείων και μαρίνων. Επομένως, δε θα πρέπει κάπου, κάποιοι να συνεδριάζουν, εν κρυπτώ και σε κάθε περίπτωση εν αγνοία της Επιτροπής Ανάπλασης και σε πλήρη αντιδιαστολή με τις θέσεις της, για να εκπονηθεί αυτή η μελέτη που προορίζεται για τον ΟΡΣΑ; Η τυπική νομιμοποίηση του Δημάρχου, ο οποίος λειτουργώντας με σχήμα πρωθύστερο αιτείται την κατασκευή της πίστας χωρίς τη συναίνεση του Δημοτικού Συμβουλίου, θα καλυφθεί, άλλως θα υφαρπαγεί, από μια αόριστη αναφορά στον Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του Δήμου, το οποίο έχει ήδη υπερψηφιστεί. Και η κυβέρνηση, με ένα πρόγραμμα fast track κομμένο και ραμμένο στις προτάσεις των επενδυτών, θα προωθήσει εν μια νυκτί την ανατροπή της Ανάπλασης στον βωμό μιας αβέβαιης ανάπτυξης, ανεξαρτήτως κόστους και επιπτώσεων. Ή εναλλακτικά η προμετωπίδα της μελέτης που προορίζεται για τον ΟΡΣΑ, ήτοι η κατασκευή της πίστας φόρμουλα 1, θα εγκαταλειφθεί στρατηγικά δήθεν υπό το βάρος των αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας και επ' ωφελεία της, επιτελώντας με αυτό τον τρόπο στην πραγματικότητα τον στόχο της, αυτόν του κυματοθραύστη. Και πίσω από τη στρατηγική αυτή υποχώρηση θα μείνουν όλα τα παρελκόμενα του σχεδίου, ήτοι εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία και μαρίνες, ελάχιστος χώρος πρασίνου και αδυναμία πρόσβασης των κατοίκων στην ακτή. Και ποιος αμφιβάλλει πως καθ'οδόν θα προστεθούν κι άλλες κατασκευές κι άλλα κτήρια;

Μέσα στην ταλάντευση αν η είδηση για τη φόρμουλα υφίσταται ή είναι επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αναδείχθηκε μια άλλη ιδιαιτερότητα αυτού του Αυγούστου. Αυτός ο Αύγουστος έχει δυο φεγγάρια. Έχει δυο ευκαιρίες να δεις την πανσέληνο! Αν μείνεις να κοιτάς το δάκτυλο, δεν θα φταίνε τα φεγγάρια! Είτε είναι επικοινωνιακό τρυκ, είτε σανίδα σωτηρίας για την επίδειξη έργου από την τοπική αυτοδιοίκηση και πολιτεία, είτε είναι απλά "ο λαγός" για να προωθηθούν τα σχέδια του ΟΛΠ ή και των λοιπών συνιδιοκτητών, το διακύβευμα δεν είναι η δημιουργία πίστας φόρμουλα 1 αλλά η ίδια η περιοχή της πρώην βιομηχανικής περιοχής, η ίδια η πόλη μας και η τύχη της. Το δικαίωμα μας να ονειρευτούμε την αλλιώτικη πόλη μας και να την επιδιώξουμε. Γιατί δεν νοείται ανάπτυξη, αναβάθμιση, αλλαγή στην πόλη μας που να μην περνάει μέσα από την περιοχή της Ανάπλασης. Γιατί όσο και αν είναι του συρμού να λέμε ότι η οικονομία έχει υπερκεράσει την πολιτική και ο ρεαλισμός έχει καθηλώσει το όνειρο 
... έτσι και αλλιώς στα μέρη τα δικά μας κάνει ό,τι ώρα μας αρέσει... 

ανέβηκε πρώτη φορά στο http://stagona4u.gr

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΚΕΤΕΣ!!!! ---του Παναγιώτη Καπουράνη*

 Είναι γνωστό ότι το πρωτάθλημα της F1 δεν μπορεί να αντέξει πάνω από 20 αγώνες. Ως αντίκτυπος αυτού του γεγονότος το grand prix της Κωνσταντινούπολης έμεινε εκτός από τη λίστα του 2012 (το 2011 το ίδιο έγινε με το grand prix του bahrain- κυρίως για πολιτικούς λόγους). 
Με τις αναπτυγμένες χώρες να γίνονται πιο πολλές (Κορέα, Βραζιλία, Τουρκία και άλλες) έχει υπάρξει μια μεγάλη ανάπτυξη για πίστες F1 παγκοσμίως. Ήδη οι δύο πίστες της Γερμανίας μπαίνουν εναλλάξ στο πρόγραμμα της FIA. Ο αντίκτυπος αυτής της κατάστασης είναι η FIA να πιέζει για ποιο χαμηλά συμβόλαια τις εκάστοτε πίστες.
Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι ένας αγώνας της formula 1 έχει διάρκεια ένα σαββατοκύριακο, τις υπόλοιπες 363 ημέρες οι ιδιοκτήτες της πίστας πρέπει να βρούνε εναλλακτικές λειτουργίες για την πίστα προκειμένου να έχει έσοδα.
Αν οι Τούρκοι μια χώρα με 50-60 εκ. πληθυσμό δεν μπορούν να βρουν αρκετές εναλλακτικές χρήσεις προκειμένου η πίστα να είναι κερδοφόρα θα βρούμε εμείς;
Κάποιοι φέρνουν ως παράδειγμα το Μονακό, λέγοντας ο δρόμος να είναι η πίστα, τότε όμως ο δρόμος πρέπει να φτιαχτεί από το κράτος. Το Μονακό είναι η χειρότερη πίστα της FIA, συνήθως όποιος ξεκινάει πρώτος τελειώνει και πρώτος. Για ιστορικούς λόγους όμως, για τη βασιλική οικογένεια, γιατί είναι η πατρίδα των περισσότερων οδηγών F1 (πολύ μικρή φορολογία)  και για άλλους λόγους παραμένει στο πρόγραμμα. 
Μια λύση υπάρχει μόνο για να φτιαχτεί πίστα F1, να θεωρηθεί η ευρύτερη περιοχή του λιμανιού αφορολόγητη περιοχή, οι ναυτιλιακές να μην πληρώνουν καθόλου φόρο , άρα να είναι ένα ιδιότυπο κρατίδιο και τότε φτιάχνοντας ένα καταπληκτικό δρόμο να γίνει πίστα F1. Μόνο που τότε οι κάτοικοι του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας δεν θα μπορούν να μπουν καν στην περιοχή και δεν θα έχουν και κανένα ιδιαίτερο όφελος από αυτή τη περιοχή.
Εγώ προσωπικά επειδή έχω ζήσει και ταξιδέψει αρκετά σε άλλες χώρες πιστεύω ότι η περιοχή μας πρέπει να προχωρήσει το σχέδιο ανάπλασης με το πάρκο, μια μικρή μαρίνα, συγκρότημα κατοικιών, χρήσεις χαμηλής όχλησης κλπ.
Κύριοι ένα μεγάλο πάρκο σαν το Hyde park στο Λονδίνο είναι εστία βίας αν δεν φυλάσσεται σωστά. Άρα σύνθετες χρήσεις προκειμένου να μπορούμε να αντέξουμε το κόστος συντήρησης του. Το οικονομικό δράμα της Ελλάδας πρέπει να μας κάνει να βλέπουμε μπροστά και όχι κοντόφθαλμα. Και το Ελληνικό και η Δραπετσώνα και τα πρώην θερινά ανάκτορα στο Μενίδι μπορούν αν γίνουν πάρκα με τις κατάλληλες χρήσεις ενός μέρους του πάρκου προκειμένου να καλύπτονται τα έξοδα τους. 
Τέλος να θυμίσω ότι η πώληση του ΟΛΠ είναι σχεδιασμένη για το 2013-2014, οπότε αν δεν πάρουμε την γη μας πίσω μέχρι τότε είναι πιθανό η περιοχή να μετατραπεί σε χρήσεις προς όφελος του λιμανιού και ίσως η πολύ κουβέντα για την πίστα, να ευνοεί τα σχέδια αυτά και μόνον.

* Ο Παναγιώτης Καπουράνης είναι οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Southampton
& μέλος της συντονιστικής επιτροπής της "Αλλιώτικης Πόλης"

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Ήταν κομπάρσος και λεγόταν ... Επιτροπή Ανάπλασης ---του Μανόλη Γλαμπεδάκη


Παρά την καθησυχαστική βεβαιότητα του φίλου μου Γιώργου Τσιρίδη ότι
«…Ενάμισι χρόνο μετά, το κτύπημα F1 έχει μπαγιατέψει. Δεν αιφνιδιάζει πλέον κανένα και κανένας δεν εντυπωσιάζεται από αυτό. Πέρσι τον Φεβρουάριο (στην αρχή της νέας θητείας) θα ήταν γκανιάν. Φέτος τον Φεβρουάριο, ένα χρόνο μετά, ήταν ήδη μπαγιάτικο αλλά κρατούσε ακόμα την δυναμική του. Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της θητείας της δημοτικής αρχής έχει πια σαπίσει…
Τίποτα δεν εξελίσσεται με την μαθηματική λογική που διακρίνει την ορθολογική σκέψη του. Η "σιγή ασυρμάτου" δεν εφαρμόζεται.
Το ρεπορτάζ του ιστολογίου http://www.axiaplus.gr/ που επικαλείται μάλιστα σαν πηγή το ΑΜΠΕ και συνέντευξη εκεί του δημάρχου Λουκά Τζανή, τονίζει ότι «…αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη περίοδο ο δήμος Κερατσινίου- Δραπετσώνας είναι η προετοιμασία πρότασης που θα κατατεθεί τέλη Σεπτεμβρίου στον οργανισμό ρυμοτομικού σχεδίου, στην οποία θα περιλαμβάνεται η χάραξη της πίστας, καθώς και η ανάπλαση της παραλιακής ζώνης, με την κατασκευή εμπορικών και εκθεσιακών κέντρων, ξενοδοχείων και μαρινών…»
Ενώ υπάρχει και σύντομο βίντεο-συνέντευξη του δημάρχου στο ΑΠΕ (http://www.youtube.com)

Η προετοιμασία της συγκεκριμένης πρότασης, φυσικά δεν είναι η πρόταση που επεξεργάζεται η Επιτροπή Ανάπλασης του δήμου προς το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου.
Επομένως είτε λειτουργεί παράλληλα κι άλλη ομάδα της οποίας την πρόταση θα εισάγει στο δημοτικό συμβούλιο ο δήμαρχος, είτε η όποια τελική πρόταση της επιτροπής ανάπλασης θα αλλοιωθεί, ώστε να «….περιλαμβάνεται η χάραξη της πίστας…» και μάλιστα μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Είναι φανερό ότι μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου η Επιτροπή Ανάπλασης δεν μπορεί να συνεδριάσει. Λίγο ως πολύ όλοι κάπου λείπουν σε διακοπές.
Η εταίρα επιτροπή, αποτελούμενη προφανώς από μέλη με επαγγελματική σχέση και όχι εθελοντική όπως της επιτροπής ανάπλασης, μπορεί να συνεχίζει το επικοινωνιακό της παιχνίδι και να κάνει και κριτικές του είδους … το βασικότερο πρόβλημα για να ξεκινήσει η κατασκευή της πίστας είναι η γραφειοκρατία, καθώς εμπλέκονται τουλάχιστον 12 συναρμοδιότητες υπουργείων, ενώ θα χρειαστούν δεκάδες υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα για τους περιβαλλοντικούς όρους κ.ά….
Δεν αποκλείεται πράγματι η γραφειοκρατία σε αυτή τη φάση να αποδειχτεί σωτήρια για το όραμα της ανάπλασης. Συν Αθηνά όμως, και χείρα κίνει.
Η Επιτροπή Ανάπλασης στις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου θα πρέπει να συνέλθει σε μια τελευταία ίσως συνεδρίαση, για να εκφράσει την πλήρη αντίθεση της με την λύση της φόρμουλα και να αποφασίσει την αναβάθμιση της σε επιτροπή αγώνα για την διατήρηση του οράματος της ανάπλασης.
Και όσοι προσέλθουν και όσοι παραμείνουν.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ΔΗΚΕΠΑ, Ανάμεσα στον πολιτικό αμοραλισμό και την προοπτική μιας αλλιώτικης πόλης ---της Μαρίας Καραφέρη,

  H ΔΗΚΕΠΑ (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού Αθλητισμού Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας), είναι η επιχείρηση που δημιουργήθηκε πριν από ένα περίπου έτους κατ’ επιταγή του ν. 3852/2010, από την συγχώνευση των τεσσάρων προϋφιστάμενων κοινωφελών δημοτικών επιχειρήσεων, των ΔΗΚΕΠΑΚ, ΔΗΚΕΠΟΚ, ΔΗΚΕΠΡΟΚ (Κερατσινίου) και ΚΕΠΚΥ (Δραπετσώνας).
  Οι πολυποίκιλες δράσεις και δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στις παρεχόμενες υπηρεσίες της κοινωφελούς επιχείρησης ουσιαστικά αποτελούν το κοινωνικό πρόσωπο του Δήμου, συνθέτουν την κοινωνική προσφορά στους δημότες επί πολλές δεκαετίες.
Σήμερα περίπου 3.500 συνδημότες μας, κυρίως παιδιά και έφηβοι, εξυπηρετούνται από τα αθλητικά, πολιτιστικά και μουσικά τμήματα της επιχείρησης, και περίπου 200 γυμναστές, μουσικοί και δάσκαλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα τμήματα αυτά.
Ειδικά δε σε εποχές πολυεπίπεδης κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής, που αγγίζει όλο και πλατύτερα στρώματα της κοινωνίας ενώ ένα μεγάλο μέρος της έχει ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση, ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει η οργανωμένη και θεσμική έκφραση της τοπικής κοινωνίας, διευρύνεται συνεχώς.
Στο πλαίσιο αυτό η διαπίστωση ότι οι κοινωφελείς επιχειρήσεις ενδεχόμενα να έχουν χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος για την διακίνηση μαύρου χρήματος και την εξυπηρέτηση ημέτερων φαντάζει το λιγότερο δραματική.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικά με ακαταχώριστα παραστατικά όχι μόνο προηγούμενων αλλά και της παρούσας χρήσης, η ύπαρξη τιμολογίων που δεν αντιστοιχούν σε παρασχεθείσες υπηρεσίες, η μη καταβολή των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και η μη πληρωμή των εργαζομένων, καθόν χρόνο καταβάλλονται υπό αδιαφανείς συνθήκες χρήματα για την πληρωμή «εθελοντών», καταδεικνύουν ότι η διακίνηση των κονδυλίων των επιχειρήσεων υπόκειται σε όρους λειτουργίας offshore εταιρειών.
Καταδεικνύουν όμως ταυτόχρονα και την έλλειψη πολιτικής βούλησης ή την ευθυγράμμιση με πολιτικές παλαιού τύπου, ευεπίφορες σε ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις κάθε τύπου. Επί ένα ολόκληρο έτος η εφεύρεση δήθεν διαδικαστικών προσκομμάτων, που δημιούργησε ο πράγματι απαράσκευος Καλλικράτης (διετές, προϋπολογισμός, φορολογικές εκκρεμότητες συγχωνευθεισών επιχειρήσεων κλπ), εξασφάλισαν στο δήμο κάποια ρευστότητα, αφού του έδωσαν την δυνατότητα να απόσχει από την χρηματοδότηση της επιχείρησης, ενώ είναι άγνωστη η πορεία των όποιων εσόδων της (συνδρομές μελών, έσοδα από θερινούς κινηματογράφους κλπ).
Ως από μηχανής θεός ο  Ν. 4071/2012 κατήργησε τις χρονοβόρες και γραφειοκρατικές διαδικασίες για την χρηματοδότηση της επιχείρησης συμπαρασύροντας το άλλοθι για τη μη χρηματοδότηση της επιχείρησης επί ένα έτος.
Πλέον ανάγεται αποκλειστικά στην πολιτική βούληση της διοίκησης να διαφυλάξει τη λειτουργία της επιχείρησης, του κοινωνικού προσώπου του Δήμου. Να χρηματοδοτήσει την επιχείρηση ώστε να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, να διακανονιστούν οι οφειλές της επιχείρησης προς το δημόσιο, ώστε να αποκτήσει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και να μην χαθούν τα επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Να εξασφαλίσει με δυο λόγια τη σύννομη λειτουργία της.
Και αν πράγματι η στόχευση της δημοτικής αρχής κατατείνει στην διασφάλιση της λειτουργίας της επιχείρησης προς όφελος των δημοτών, να αναπτύξει «σενάριο Β», για την περίπτωση που αυτή καταστεί, λόγω του αμαρτωλού παρελθόντος της, ανέφικτη. Σενάριο που να κινείται στον αντίποδα της επιδότησης ιδιωτικών σχολών, όπως φημολογείται, προκειμένου να υποκαταστήσουν το έργο της κοινωφελούς, αλλά να εξετάσει την πιθανότητα ανάληψης των δραστηριοτήτων και δράσεων της επιχείρησης, την δυνατότητα μεταφοράς των επιδοτούμενων προγραμμάτων, την υπογραφή των συμβάσεων εργασίας με τους δασκάλους, μουσικούς και γυμναστές που χρόνια τώρα απασχολούνται στις επιχειρήσεις του δήμου, ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή επίπτωση για τους δημότες και τους εργαζόμενους από την ενδεχόμενη διακοπή λειτουργίας της ΔΗΚΕΠΑ.
Η υποχρηματοδότηση των ΟΤΑ πράγματι επιφέρει καίριο πλήγμα στην δυνατότητα χρηματοδότησης της επιχείρησης. Πλην όμως, το πέταγμα της μπάλας στην ανάλγητη δημόσια διοίκηση, υποδηλώνει έλλειψη ρεαλισμού και απουσία σχεδίου και οράματος.
Οι καιροί επιβάλλουν, με σύνεση και ορθολογισμό, να διαχειριστούμε τους ελάχιστους πόρους που απέμειναν, χωρίς να συντρίψουμε τα τελευταία στοιχεία κοινωνικότητας και αλληλεγγύης που έχουν απομείνει.
Οι καιροί επιβάλλουν να παλέψουμε για μια αλλιώτικη πόλη.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

περι ΔΗΚΕΠΑ ---του Μανόλη Γλαμπεδάκη

  Χτες το δημοτικό συμβούλιο και σήμερα το συμβούλιο της ΔΗΚΕΠΑ ασχολήθηκαν για άλλη μια φορά με τον γόρδιο δεσμό αφ ενός της αδυναμίας καταβολής της μισθοδοσίας στους εργαζόμενους εδώ και πολλούς μήνες, αφ’ εταίρου με το λογιστικό μπάχαλο εδώ και δεκατρείς μήνες, από την ενοποίηση δηλαδή των τεσσάρων δημοτικών επιχειρήσεων σε μια.
Παραθέτω πιο κάτω την προσωπική μου τοποθέτηση στο συμβούλιο της ΔΗΚΕΠΑ


“το πρόβλημα μου δεν είναι αν έχω δίκιο όπως όλοι συμφωνείτε.
 το πρόβλημα μου είναι ότι εδώ και πολύ καιρό δεν έχω χρήματα.
 και δεν κάνετε τίποτα γι αυτό.”
… είπε η δασκάλα μουσικής  εκ μέρους των συναδέλφων της στο χτεσινό δημοτικό συμβούλιο.
Είναι προφανές ότι αυτή η πραγματικότητα πρέπει να πάψει να υφίσταται.
Τώρα.
Δεν υπάρχει άλλο θέμα να παρεμβληθεί κατά την γνώμη μου.
Φυσικά υπάρχουν τεράστιες ανοικτές πληγές που απλώνουν την μόλυνση σε ολόκληρο το σώμα της επιχείρησης.
Θα τις συζητήσουμε, αλλά υπό την αίρεση ότι έπονται της πληρωμής των εργαζομένων.
Είναι τόσες πολλές οι παρατυπίες, οι ακροβασίες στα όρια του νόμου, ακόμη και οι παρανομίες, όπως ακούστηκαν στο χτεσινό δημ. Συμβούλιο, και στις οποίες θα επανέλθω, που μια πράξη ακόμη, ακόμη κι αν κινηθεί στην λεπτή κόκκινη γραμμή προκειμένου να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, αποτελεί υποχρέωση και όχι προσφορά της διοίκησης.
Η διαμάχη, αν πρέπει να προηγηθεί η εγγραφή στα βιβλία των 4 πρώην επιχειρήσεων όποιας εκκρεμότητας υπάρχει, αν παραδοθούν και πως θα παραδοθούν τα ισοζύγια, αν παραδοθούν και σε πια κατάσταση τα βιβλία των επιχειρήσεων προς έλεγχο στην εφορία η οποία τα ζητά, αν υπάρχουν μαϊμού τιμολόγια και επιταγές που δεν ανταποκρίνονται σε έργο τιμολογημένο, αν υπάρχουν πληρωμές μαύρης εργασίας, αποτελούν τεράστια θέματα που ακουμπούν και συνθλίβουν κάθε έννοια χρηστής διοίκησης, δεν αποτελούν όμως, δεν πρέπει να αποτελούν εμπόδιο στην πληρωμή των εργαζομένων.
Και επειδή ό μοναδικός φορέας που μπορεί να δώσει χρήματα είναι ο δήμος, απαιτείται σήμερα η αποστολή προς την διοίκηση του δήμου ομόφωνου ψηφίσματος του διοικητικού συμβουλίου που να περιγράφεται η οικτρή κατάσταση των απλήρωτων εργαζομένων και να απαιτείται η  εισροή χρημάτων προς την ΔΗΚΕΠΑ.
Το αμέσως επόμενο θέμα της ατζέντας μας, δεν μπορεί να είναι άλλο, από την εκκαθάριση των βιβλίων των επιχειρήσεων, την εγγραφή όλων των στοιχείων, τον έλεγχο τους από την εφορία, και το επίσημο κλείσιμο τους.
Αν αυτό περιλαμβάνει καταλογισμούς είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση, ας γίνουν οι καταλογισμοί.
Το έχω ξαναπεί αλλά μάλλον δεν έγινε κατανοητό, σε καμιά περίπτωση δεν χρειάζεται να επωμιστούμε την ολιγωρία ή την ανοησία κανενός, η διαχείριση δημόσιου χρήματος απαιτεί ένα ελάχιστο όριο (στην πραγματικότητα πολύ ελάχιστο) ευφυΐας και εντιμότητας, και η παραβίαση του δεν μπορεί να επιμερίζεται και δεν θα επιμεριστεί και προφανώς δεν θα συγκαλυφθεί.
Το αμέσως επόμενο τρίτο θέμα, είναι η παραμονή στην υπηρεσία των πολιτών, των υπηρεσιών που προσφέρει η επιχείρηση.
Θεωρώ εκ των ων, ουκ άνευ, την παροχή αυτών των υπηρεσιών.
Για να το πω πιο περιγραφικά, οι υπηρεσίες της ΔΗΚΕΠΑ με την προσθήκη της υπηρεσίας καθαριότητας και την κοινωνική υπηρεσία, καταστούν τον δήμο αναγκαίο στην κοινωνία. Αν δεν τα προσφέρει, δεν έχει λόγους ύπαρξης.
Ένα σοβαρό και μεγάλο θέμα που το δημοτικό συμβούλιο και η διοίκηση δεν θέλησε να διερευνήσει περισσότερο, είναι μεταφορά των εργαζομένων και των δράσεων κατ’ ευθείαν στον δήμο ώστε να περάσουν στην δική του μισθοδοσία όλοι οι εργαζόμενοι, η ανάθεση στην ΔΗΚΕΠΑ της εκτέλεσης των δράσεων, και η παραμονή σ’ αυτήν όσων προγραμμάτων απαιτείται η συμμετοχή ιδιωτικού φορέα.
Το «σχέδιο Τσιρίδη» όπως είχε εμφανιστεί στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο όπως και ο ίδιος είχε διευκρινίσει δεν ήταν προσωπικό, αλλά προϊόν επεξεργασίας από αρκετά άτομα μεταξύ των οποίων και εγώ.
Το επαναφέρω εδώ για διερεύνηση, διευκρινίζοντας ότι δεν προβλέπει σε καμιά περίπτωση το κλείσιμο της επιχείρησης, ούτε καν την συρρίκνωση της.
Αντιθέτως, με ένα μικρό και ευέλικτο διοικητικό και μόνο σχήμα, απαλλαγμένο από το μονοδιάστατο άγχος της πληρωμής μισθών, πιστεύω (και πιστεύουμε όσοι απασχοληθήκαμε με αυτή την ιδέα) ότι θα μπορέσει να αυξήσει την προσφορά υπηρεσιών προς τους πολίτες του δήμου μας.