Η αφίσα της εκδήλωσης

 

  

 

Ανακοίνωση της Αλλιώτικης Πόλης για την ΔΕΗ

Επανέρχεται για να απασχολήσει άλλη μια φορά το δημοτικό μας συμβούλιο σήμερα, το θέμα της νέας αδειοδότησης που ζητά η ΔΕΗ.
Επιδίωξη της ΔΕΗ είναι να εκσυγχρονίσει τις μονάδες της στο εργοστάσιο του ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου, καθώς και να αυξήσει την ισχύ παραγωγής της. Και όχι γιατί έχει κάποιο πρόγραμμα επένδυσης στην περιοχή μας, αλλά γιατί έχοντας το δικαίωμα στα χέρια της, θα μπορεί να διαπραγματευτεί με κάθε επίδοξο αγοραστή της, μεγαλύτερη τιμή. Και για να αυξήσει όσο γίνεται περισσότερο την προσδοκώμενη τιμή, ζητά η άδεια αυτή που θα της δοθεί να είναι αορίστου χρόνου!
Σε πρώτο πλάνο λοιπόν, η συζήτηση περί νέας αδειοδότησης δεν περιέχει το παραμικρό ψήγμα επενδυτικής ή αναπτυξιακής πολιτικής. Απολύτως καμιά θέση εργασίας δεν προβλέπεται, για όσους επιχειρηματολογούν καταφατικά πάνω σε αυτόν τον άξονα.
Το δικαίωμα στο μέλλον διακυβεύεται με την καταφατική απάντηση στο αίτημα. 
Η στάση της διοίκησης του Δήμου κρίνεται τουλάχιστον ενδοτική δοθέντος ότι στην εν λόγω «διαπραγμάτευση» ο Δήμος ως αντάλλαγμα παίρνει την τήρηση μέρους μόνον των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει η ΔΕΗ με το πρωτόκολλο του 1996 και την αποχή από την διεκδίκηση του Πάρκου Πρέσσοφ και της Παιδικής Χαράς. 
Με άλλα λόγια, η διοίκηση του Δήμου επιλέγει να έρθει σε δυσαρμονία με την τοπική κοινωνία προκειμένου να «εξασφαλίσει» είτε όσα ο Δήμος δικαιούται νόμιμα να διεκδικήσει είτε όσα είναι εν τοις πράγμασι ήδη κεκτημένα.
Η ΔΕΗ, ανεξάρτητα από την επιθυμία της για αδειοδότηση, χρωστά στους κατοίκους και το χρέος αυτό δεν συμψηφίζεται.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΔΑΠ

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε θεατές ενός δράματος σε πολλές πράξεις ανάμεσα στο Δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας και την ΕΥΔΑΠ, που ξεκινά με ανακοινώσεις και δελτία τύπου, συνεχίζει με καταλήψεις και καταλήγει στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Σήμερα αναρτήθηκε πανηγυρικού χαρακτήρα δελτίο τύπου, με το οποίο ενημερωνόμαστε ότι η ΕΥΔΑΠ κατέθεσε βελτιωμένη πρόταση στον Δήμο προκειμένου να βρεθεί «η χρυσή τομή στις γκρίζες ζώνες των σχέσεων τους».
Από την δική μας έποψη, δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες.
Από την μια πλευρά, ο Δήμος Κερατσινίου –Δραπετσώνας επέβαλε τέλη διέλευσης και χρήσης των αγωγών στην ΕΥΔΑΠ. Η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ προσέφυγε κατά της πράξης του Δήμου, υπόθεση η οποία εκκρεμεί ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων. Πλην όμως, τα δικαστήρια επέβαλαν στην ΕΥΔΑΠ την καταβολή εγγυητικής επιστολής ποσού 5,6 εκατομμυρίων ευρώ, απορρίπτοντας τους με προσωρινή διαταγή την αίτηση περί αναστολής.
Στη διαμορφωθείσα κατάσταση η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αντέδρασε εξωθεσμικά, εκβιαστικά και ασύμβατα με οποιαδήποτε πρακτική κοινωφελούς επιχείρησης. Εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι ο Δήμος δεν ήταν συνεπείς στις καταβολές χρέους προς την επιχείρηση που είχε διακανονίσει, αφ’ ενός μεν προχώρησε στην κατάσχεση εις χείρας τρίτου των τραπεζικών λογαριασμών του Δήμου, γεγονός που δεν δημιουργεί μόνο αδυναμία του Δήμου να ανταπεξέλθει στα έξοδα μισθοδοσίας του προσωπικού, αλλά υπονομεύει συνολικά τις λειτουργίες του, αφ’ ετέρου δε προέβη σε διακοπή υδροδοτήσεων.
Είναι εξόφθαλμος ο εκβιασμός που επιχειρείται από την διοίκηση της ΕΥΔΑΠ, προκειμένου ο Δήμος να υπαναχωρήσει από τις απαιτήσεις τους τις πηγάζουσες από την επιβολή των τελών διέλευσης και χρήσης των αγωγών. Και σε ένα τέτοιο εκβιασμό δεν είναι δυνατόν να υποκύψει ο Δήμος, παραιτούμενος από μελλοντικά έσοδα ζωτικής σημασίας, δεδομένης και της υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ.
Στο πλαίσιο αυτό, η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ οφείλει να απόσχει από εκβιαστικές λογικές και πρακτικές και σεβόμενη τις δικαστικές αποφάσεις και το χαρακτήρα της ως κοινωφελούς επιχείρησης, να προβεί άμεσα στην αποδέσμευση των παρανόμως κατασχεθέντων λογαριασμών του Δήμου και στην αποκατάσταση της υδροδότησης.

ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΗ

Η Εκκλησία διεκδικεί 2.500 στρέμματα από το δημόσιο

Στα δικαστήρια για έκταση στο όρος Αιγάλεω που θέλει να μισθώσει για μονάδα απορριμμάτων

Της Μαριάννας Τζάννε από το http://www.newmoney.gr

Κατά του ελληνικού δημοσίου ετοιμάζεται να στραφεί για πρώτη φορά, η Εκκλησία της Ελλάδος διεκδικώντας αποζημίωση για τη δέσμευση 2.500 στρεμμάτων στην περιοχή του Όρος Αιγάλεω.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του «newmoney.gr» η Εκκλησία έχει αναθέσει την υπόθεση σε μεγάλο νομικό γραφείο των Αθηνών, με σκοπό να διεκδικήσει την ακίνητη περιουσία της στην περιοχή του Σχιστού, η οποία έχει αδρανοποιηθεί με το νόμο του 1999, περί προστασίας και καθορισμού των χρήσεων γης του Όρους Αιγάλεω.

Ο ορεινός όγκος Αιγάλεω βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του Λεκανοπεδίου και αποτελεί τη φυσική κατάληξη της Πάρνηθας στο Σαρωνικό. Η ζώνη προστασίας εκτείνεται σε 54.000 στρέμματα και βρίσκεται στα διοικητικά όρια 12 δήμων.

Όπως εξηγούν νομικοί κύκλοι, η εκκλησία θα κάνει χρήση του νόμου 1650 του 1986, ο οποίος προβλέπει την αποζημίωση ιδιοκτητών σε περίπτωση σοβαρής δέσμευσης από το κράτος ακίνητης περιουσίας για περιβαλλοντικούς λόγους.

Ο νόμος του 1999 βάζει ένα δίχτυ προστασίας και χωρίζει την περιοχή σε ζώνες, στις οποίες καθορίζεται ο χαρακτήρας των δραστηριοτήτων και οι επιτρεπόμενες χρήσεις. Η έκταση της Εκκλησίας έχει ενταχθεί στη Ζώνη Α’ που καταλαμβάνει το 70% του όρος Αιγάλεω, η οποία χαρακτηρίζεται απόλυτης προστασίας, επιτρέποντας μόνο την αναψυχή και ήπιες δραστηριότητες.

Όπως σημειώνουν καλά ενημερωμένες πηγές ο λόγος που η Εκκλησία ετοιμάζεται να περάσει στην αντεπίθεση είναι διπλός. Το τελευταίο διάστημα στους κόλπους της υπάρχει ο φόβος ότι η εκκλησιαστική περιουσία θα αξιοποιηθεί προς δημόσιο όφελος στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας που καταβάλλεται υπέρ του μνημονίου για την αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η Εκκλησία θέλει να «καθαρίσει» το ακίνητο, προκειμένου να μισθώσει περί τα 800 στρέμματα στους δήμους Κερατσινίου-Δραπετσώνας και Περάματος με σκοπό να κατασκευαστεί μια πρότυπη μονάδα διαχείρισης απορριμμάτων.

Δεδομένου όμως ότι τα δημόσια ταμεία είναι άδεια κρίνεται εξαιρετικά αμφίβολο το αποτέλεσμα αυτής της διεκδίκησης, ειδικά σε μια περίοδο που εκφράζονται απόψεις σαν αυτή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τάσου Κουράκη, ακόμη και για επιβολή φόρου στον κλήρο ώστε να χρηματοδοτείται η εκκλησία!

Το κρίσιμο αυτοδιοικητικό 2013 ---του Μανόλη Γλαμπεδάκη

Είναι προφανές ότι όσο προχωρά η χρονιά και καθώς το δημοτικό πολιτικό πεδίο θα περιπλέκεται περισσότερο παρά  την αξιόλογη περιγραφή-ρεπορτάζ που κάνει το Δραπετσίνι, οι τόνοι και οι αντιπαραθέσεις θα ανεβαίνουν.

Καλό είναι όσο ακόμη είμαστε νηφάλιοι, να ονοματίσουμε κάποιες συμπεριφορές, ίσως αποδειχτούν χρήσιμες στο μέλλον.

Η δημαρχιακή περίοδος του Τζανή, είναι καταστροφική και εκτιμώ ότι θα εξελιχτεί ακόμη πιο καταστροφική στους 16 περίπου μήνες που τις απομένουν, παρά την «διεύρυνση» της με φρέσκους-παμπάλαιους δεκάρικους «…για την συστράτευση στην υπόθεση σωτηρίας του δήμου υπό τον δήμαρχο…» και την σωτηρία της ψυχής ημών.

Όσο πιο νηφάλια αντλήσουμε συμπεράσματα, τόσο θα αυξηθεί η πιθανότητα  ο δήμος να διατηρηθεί ακέραιος και ικανός να επουλώσει τις πληγές που θα του αφήσει αυτή η διοίκηση.

Οι κύριες και τεράστιες ευθύνες υπάρχουν αυτοτελώς στην παράταξη Τζανή, υπάρχουν όμως και ιστορικές ευθύνες των άλλων παρατάξεων που διοίκησαν τον δήμο και όλες επιμερίζονται σε πρόσωπα. Γιατί άλλες ευθύνες έχουν οι πρωταγωνιστές, άλλες όσοι αγωνίστηκαν ή έτρεξαν για την εκλογική επιτυχία των πρωταγωνιστών και άλλες εντέλει οι ψηφοφόροι.

Μπορεί να μην συμμετείχα, κι αν και δεν μου αρέσει να μιλώ εξ ονόματος άλλων θα πω ούτε ο Πατσάκης, ούτε και ο Μπάμπης (και ευχαριστώ τον Ζαχαρία Ζούπη που το αναγνωρίζει) στο πανηγύρι κακοδιαχείρησης που έστησε ο Τζανής με την βοήθεια μιας στενής ομάδας εναλλασσόμενων προσώπων, έχω όμως ευθύνες που πηγάζουν από την αρχική εκλογική του στήριξη.  

Η οποία στήριξη όμως, δεν προήλθε ουρανοκατέβατη, εξ αποκαλύψεως, ούτε αβασάνιστη από πολιτικά κριτήρια. Ας μην ξεχνάμε ότι στους τέσσερις συνδυασμούς που εμφανίστηκαν στις τελευταίες εκλογές, οι τρεις προσήλθαν υπό την ευλογία κομματικών μηχανισμών (με το χρίσμα) και χωρίς αυτό να είναι κατ’ ανάγκη αντι-αυτοδιοικητικό, η μεθοδολογία ήταν τουλάχιστον ενοχλητική. Και αναφέρομαι κυρίως στην Αναγέννηση, μια που οι άλλοι δυο, του ΚΚΕ και της ΝΔ ήταν πολύ ξένοι για πολλούς από μας.

Η λαγνεία της κατάκτησης του χρίσματος που καθοδηγούσε τα μαχαιρώματα μιας σειράς τοπικών στελεχών και έδινε το «υψηλό» δικαίωμα στα ανώτερα στελέχη και στους βουλευτές να κάνουν τα δικά τους ωφελιμιστικά παιχνίδια υπήρξε αποκρουστική. Ειδικά σε μια σειρά ανθρώπων που είχαμε ιδεολογικοπολιτική συναντίληψη, οδήγησε άλλους μεν (και εμένα) στην αναζήτηση διαφορετικής λύσης, άλλους δε, να πιστέψουν εξ αρχής ότι τελικά και ανεξάρτητα από τις «καθυστερήσεις» επικεφαλής της Αναγέννησης θα ήταν ο Αλέκος Χρυσός και όχι κάποιος άλλος και να ακολουθήσουν την επιλογή αυτή.

Η επιλογή του συνδυασμού του Τζανή, δεν υπήρξε λοιπόν «λάθος». Άλλωστε μια σειρά στελεχών που συμμετέχουν ή συμμετείχαν στην κακοδιαχείρηση του Τζανή, θα ήταν υποψήφιοι με την Αναγέννηση αν δεν ήταν επικεφαλής ο Χρυσός ή αν δεν λάμβαναν εξω-πολιτικές υποσχέσεις από τον υποψήφιο δήμαρχο. Τόμπολα.

Το πρώτο επομένως αρνητικό χαρακτηριστικό στην εκλογική διαδικασία της αυτοδιοίκησης, είναι η επιλογή ως επικεφαλής προσώπων αρεστών στους κομματικούς μηχανισμούς, επιτρέποντας την επαγωγική σκέψη ότι θα είναι υπάκουοι σε κομματικές εντολές και επιλογές.  Αυτός δεν είναι άλλωστε ο ενοχικός φόβος που οδηγεί όλους να βάζουν και ένα «ανεξάρτητος» στον τίτλο τους, εκφυλίζοντας την λέξη; Γιατί ανεξάρτητος σημαίνει ότι δεν έχει και δεν δέχεται δεσμεύσεις πέραν απ ‘αυτές που πηγάζουν από τις ανάγκες της πόλης του, κι όχι χώρος υποδοχής αποδιωγμένων, καιροσκόπων ή απολίτικων προσώπων.

Σήμερα, βιώνουμε μια πραγματικότητα που αποκόβει τις ζωές μας από το ίδιο το παρελθόν μας. Ο θυμός είναι παρών και καλό είναι να αποδώσει ευθύνες, πολύ περισσότερο καθώς βλέπουμε ότι είναι πολλοί οι «υπεύθυνοι» του παρελθόντος και του παρόντος που προσπαθούν απλώς να μας υποδείξουν ότι οι ευθύνες είναι απέναντι, δεν τους ακουμπούν, και όλα μπορούν να επαναληφθούν αρκεί να βρεθούν οι ίδιοι στην κατάλληλη θέση, είναι τα κατάλληλα πρόσωπα. Προσπαθούν να μας αποκοιμίσουν κι άλλο δηλαδή.

Η τοπική αυτοδιοίκηση είχε και εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί στην κακοδιαχείριση. Λίγοι δήμαρχοι σε ολόκληρη την Ελλάδα μπορούν να χαρακτηριστούν επαρκείς, για να χρησιμοποιήσω μια ήπια έκφραση. Στην γειτονιά μας, στον «εγγύς» Πειραιά η παρουσία ενός Ιωακειμίδη στη Νίκαια-Ρέντη ανάμεσα στους υπολοίπους, δεν σώζει την τιμή και την υπόληψη του θεσμού, αποτελεί όμως την ζωντανή εξαίρεση και το σημείο αναφοράς για την σωτηρία του θεσμού. Την εποχή που έρεε το χρήμα -το δανεικό μην ξεχνιόμαστε, αυτό που μας ζητάνε πίσω- φυσικά κανείς δεν έδινε σημασία στην διαχείριση του. Απόδοση έργου προφανώς σπουδαίου υπήρξε, χωρίς όμως κανείς να ασχολείται με τον λογαριασμό του έργου. Σ’ αυτό το λεπτό σημείο εξόκειλε εντελώς η διοίκηση Τζανή. Ξεκίνησε την πολιτιστική ζωή της με αποκριάτικη φιέστα υψηλού κόστους και ανύπαρκτου πολιτισμού αφού έτσι έκαναν και οι προηγούμενοι, με ένα αστείο επιχείρημα ότι ήταν πιο φτηνή από άλλες χρονιές. Συνέχισε με παράνομες προσλήψεις αφού έτσι έκαναν και οι προηγούμενοι και γενικώς επαναλάμβανε μια συνταγή που κατέστρεψε την Ελλάδα, αφού έτσι έκαναν και οι προηγούμενοι.

Είναι όμως γνωστό και ολοφάνερο πως η επανάληψη του "ό,τι έκαναν οι προηγούμενοι" είναι καταστροφικό σήμερα, και αποδίδουμε επίσης την ευθύνη στους προηγούμενους πως ο τρόπος που διοίκησαν τότε, οδήγησε στην σημερινή κρίση.

Υποχρεωτικά η λογική σκέψη αποκλείει μια σειρά πρόσωπα του παρόντος και του παρελθόντος από την συμμετοχή σε μια ζητούμενη χρηστή διοίκηση, αυτό όμως δεν είναι πανάκεια για να ξεφύγει η πόλη μας από τον μίζερο δρόμο και να γίνει αλλιώτικη.

Ο ορθολογισμός στις αποφάσεις και στις ενέργειες, ο σεβασμός των θεσμών για να μην υπάρχει η ανάγκη ανοχής μέσω των συμψηφισμών, η τήρηση της νομιμότητας με την αποδοχή της πραγματικότητας ότι η δημοτική αρχή δεν είναι θεϊκή και ανεξέλεγκτη, η πρόταξη των κοινωνικών πολιτικών και όχι οι ελεημοσύνες, η ανάδειξη του πολιτισμού στη θέση του πανηγυριού, η προστασία των δημόσιων χώρων αποτελούν στοιχεία συναντίληψης συνδεδεμένα γερά με την απαραίτητη φερεγγυότητα των προσώπων.

Και κάτι ακόμη.

Η προσπάθεια έχει στόχο να ορθοποδήσει την πόλη μας, να διαφυλάξει τον θεσμό της αυτοδιοίκησης και των υπηρεσιών που μας προσφέρει ως δημότες. Μακάρι με παρόμοιες αντιλήψεις να κινηθούν και οι δημότες όλων των δήμων. Δεν περιμένουμε αυτή η προσπάθεια, με όποιο ποσοστό επιτυχίας κι αν έχει, να σώσει την Ελλάδα. Τα προβλήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, θα επηρεάσουν την επιτυχία μας, δεν μπορούμε όμως να έχουμε την υπερφίαλη ιδέα ότι μπορεί να συμβεί το αντίστροφο. Γι αυτό και η προσπάθεια δεν μπορεί να εγκλωβιστεί στα προγραμματικά όρια κάποιου κόμματος. Είναι ευπρόσδεκτη η όποια κομματική υποστήριξη, δεν αποτελεί όμως όρο συμμετοχής οποιουδήποτε προσώπου ή δημιουργία δικής μας υποχρέωσης απέναντι σε μηχανισμούς και ιδεολογικοπολιτικούς δρόμους.